Zasady wprowadzania do obrotu i stosowania urządzeń przeciwpożarowych
Znak jednostki dopuszczającej do użytkowania w instalacjach przeciwpożarowych
Elementy instalacji oraz innych urządzeń przeciwpożarowych muszą spełniać wymagania wysokiej niezawodności i gwarantować wspomaganie akcji ratowniczo gaśniczej w płonącym budynku. Zatem wymagania stawiane tym wyrobom budowlanym są bardzo wysokie i niejednokrotnie przewyższają wymagania stawiane wyrobom powszechnego użytku.
Zobacz także
Redakcja Norma 12101-10 a zasilanie urządzeń pożarowych
Norma 12101-10 odpowiada za system kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła, a część 10 odpowiada za zasilanie energią. Dlatego wszelkie zasilacze urządzeń przeciwpożarowych powinny spełniać wymagania...
Norma 12101-10 odpowiada za system kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła, a część 10 odpowiada za zasilanie energią. Dlatego wszelkie zasilacze urządzeń przeciwpożarowych powinny spełniać wymagania ww. normy, aby mogły być zastosowane w systemach wentylacji pożarowej.
mgr inż. Piotr Wasiucionek Zgodnie z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [1], „Przeciwpożarowy wyłącznik prądu, odcinający dopływ prądu do wszystkich obwodów, z wyjątkiem obwodów zasilających instalacje i urządzenia, których funkcjonowanie jest niezbędne podczas pożaru, należy stosować w strefach pożarowych o kubaturze przekraczającej 1000 m3 lub zawierających strefy zagrożone wybuchem.
Zgodnie z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [1], „Przeciwpożarowy wyłącznik prądu, odcinający dopływ prądu do wszystkich obwodów, z wyjątkiem obwodów zasilających...
Zgodnie z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [1], „Przeciwpożarowy wyłącznik prądu, odcinający dopływ prądu do wszystkich obwodów, z wyjątkiem obwodów zasilających instalacje i urządzenia, których funkcjonowanie jest niezbędne podczas pożaru, należy stosować w strefach pożarowych o kubaturze przekraczającej 1000 m sześc. lub zawierających strefy zagrożone wybuchem.*)
mł. bryg. mgr inż. Piotr Musielak Instalacje i urządzenia, których funkcjonowanie jest niezbędne podczas pożaru, zasilane sprzed przeciwpożarowego wyłącznika prądu (PWP)
W niniejszym artykule autor stara się odpowiedzieć na pytanie: jakie urządzenia i instalacje, które muszą funkcjonować podczas pożaru, powinny być zasilane sprzed przeciwpożarowego wyłącznika prądu, na...
W niniejszym artykule autor stara się odpowiedzieć na pytanie: jakie urządzenia i instalacje, które muszą funkcjonować podczas pożaru, powinny być zasilane sprzed przeciwpożarowego wyłącznika prądu, na czym polega zasada zapewnienia ciągłości dostawy energii elektrycznej lub przekazu sygnału przez czas wymagany do uruchomienia i działania urządzenia oraz w jaki sposób wymagania te powinny być realizowane w obiekcie budowlanym.
W artykule:• Wymagania stawiane wyrobom budowlanym• Normy europejskie i krajowe • Dokumenty regulujące zagadnienia ochrony przeciwpożarowej |
Przepływ towarów na rynku wewnętrznym Unii Europejskiej regulują Dyrektywy Nowego Podejścia i Rozporządzenia, wśród których znajdują się regulacje krajowe. Do najważniejszych dokumentów formalnoprawnych dotyczących wyrobów budowlanych należy zaliczyć:
- Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. (Construction Products Regulation, tzw. CPR),
- Ustawy prawo budowlane (DzU z 2017 roku, poz. 1332 z późniejszymi zmianami),
- Ustawa o wyrobach budowlanych (tekst jednolity: DzU z 2016 r., poz. 1570),
- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa w sprawie sposobu deklarowania właściwości użytkowych wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym (DzU z 2016 r., poz. 1966),
- Ustawa o ochronie przeciwpożarowej (tekst jednolity: DzU z 2016 r., poz. 191),
- Rozporządzenie MSWiA z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie wykazu wyrobów służących zapewnieniu bezpieczeństwa publicznego lub ochronie zdrowia i życia oraz mienia, a także zasad wydawania dopuszczenia tych wyrobów do użytkowania (DzU Nr 143 z 2007 r. poz. 1002 ze zmianami),
- Rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 17 listopada 2016 roku, w sprawie krajowych ocen technicznych (DzU z 2016 r., poz. 1968),
- Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (DzU nr 109/2010, poz. 719).
Termin „wyrób budowlany” został zdefiniowany w art. 10 Ustawy prawo budowlane (DzU z 2017 r., poz. 1332 z późniejszymi zmianami):
Wyroby wytworzone w celu zastosowania w obiekcie budowlanym w sposób trwały o właściwościach użytkowych umożliwiających prawidłowo zaprojektowanym i wykonanym obiektom budowlanym spełnienie podstawowych wymagań, można stosować przy wykonywaniu robót budowlanych wyłącznie, jeżeli wyroby te zostały wprowadzone do obrotu lub udostępnione na rynku krajowym zgodnie z przepisami odrębnymi, a w przypadku wyrobów budowlanych – również zgodnie z zamierzonym zastosowaniem.
Definicja ta jest podobna do definicji zamieszczonej w Rozporządzeniu UE nr 305/2011, gdzie w rozdziale 2 zdefiniowano również „zestaw” kilku elementów tworzących wyrób budowlany:
- „wyrób budowlany” oznacza każdy wyrób lub zestaw wyprodukowany i wprowadzony do obrotu w celu trwałego wbudowania w obiektach budowlanych lub ich częściach, którego właściwości wpływają na właściwości użytkowe obiektów budowlanych w stosunku do podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych;
- „zestaw” oznacza wyrób budowlany wprowadzony do obrotu przez jednego producenta jako zestaw co najmniej dwóch odrębnych składników, które muszą zostać połączone, aby mogły zostać włączone w obiektach budowlanych.
Kluczowym czynnikiem, który warunkuje bezpośrednio sposób dopuszczenia wyrobu budowlanego na rynek jest obecność normy zharmonizowanej lub też EAD, czyli Europejskiego Dokumentu Oceny, który dokładnie prezyduje, w jaki sposób należy badać dany wyrób. Zgodnie z Art. 5 oraz Art. 10 Ustawy o wyrobach budowlanych (DzU nr 92 z 2004 roku, poz. 881 z późniejszymi zmianami) wyrób budowlany może zostać w prowadzony do obrotu na cztery sposoby:
a. wyrób budowlany objęty normą zharmonizowaną lub zgodny z wydaną dla niego europejską oceną techniczną, może być wprowadzony do obrotu lub udostępniany na rynku krajowym wyłącznie zgodnie z rozporządzeniem Nr 305/2011,
b. wyrób budowlany nieobjęty normą zharmonizowaną, dla której zakończył się okres koegzystencji, o którym mowa w art. 17 ust. 5 rozporządzenia Nr 305/2011, i dla którego nie została wydana europejska ocena techniczna, może być wprowadzony do obrotu lub udostępniany na rynku krajowym, jeżeli został oznakowany znakiem budowlanym, którego wzór określa załącznik nr 1 do ustawy,
c. wyrób budowlany nieobjęty zakresem przedmiotowym zharmonizowanych specyfikacji technicznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 rozporządzenia Nr 305/2011, może być udostępniany na rynku krajowym, jeżeli został legalnie wprowadzony do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz w Turcji, a jego właściwości użytkowe umożliwiają spełnienie podstawowych wymagań przez obiekty budowlane zaprojektowane i budowane w sposób określony w przepisach techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej. Wraz z wyrobem budowlanym udostępnianym na rynku krajowym dostarcza się informacje o jego właściwościach użytkowych oznaczonych zgodnie z przepisami państwa, w którym wyrób budowlany został wprowadzony do obrotu, instrukcje stosowania, instrukcje obsługi oraz informacje dotyczące zagrożenia dla zdrowia i bezpieczeństwa, jakie ten wyrób stwarza podczas stosowania i użytkowania – udostępnienie wyrobu legalnie wprowadzonego do obrotu,
d. dopuszczone do jednostkowego zastosowania w obiekcie budowlanym są wyroby budowlane, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w art. 5 ust. 1, wykonane według indywidualnej dokumentacji technicznej, sporządzonej przez projektanta obiektu lub z nim uzgodnionej, dla których producent wydał oświadczenie, że zapewniono zgodność wyrobu budowlanego z tą dokumentacją oraz z przepisami.
Dla wyrobów budowlanych, dla których została opracowana norma zharmonizowana lub też wydano Europejski Dokument Oceny (EAD), procedura dopuszczenia do rynku jest dość sprawna. Oba te dokumenty zawierają bowiem wytyczne i wskazują graniczne wartości dotyczące właściwości użytkowych. W konsekwencji produkt, który objęty jest jednym z tych dokumentów, musi zostać przebadany przez autoryzowane laboratorium, co jest możliwe dzięki opracowanej metodologii badania. W przypadku obecności normy zharmonizowanej, po pozytywnej, laboratoryjnej weryfikacji możliwe jest dopuszczenie go do obrotu na rynku budowlanym oraz oznakowanie symbolem CE (Conformite Europeenne).
Znak ten jest potwierdzeniem, że wyrób spełnia wymogi określone zarówno w dokumentach zasadniczych (dyrektywy Nowego Podejścia), jak i szczegółowych, którymi są normy zharmonizowane. Należy zaznaczyć, że normą zharmonizowaną w rozumieniu rozporządzenia CPR, jest norma podana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej ustanawiającym zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych. W przypadku gdy dla danego wyrobu nie opracowano normy zharmonizowanej, obowiązkiem producenta, jest uzyskanie Krajowej Oceny Technicznej (KOT) lub Europejskiej Oceny Technicznej (EOT), których wydawaniem zajmuje się w Polsce Instytut Techniki Budowlanej oraz w odniesieniu do urządzeń przeciwpożarowych: Centrum Naukowo-Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej – Państwowy Instytut Badawczy.
KOT, w przeciwieństwie do wydawanej bezterminowo EOT, obowiązuje przez 5 lat, po którym to okresie można jednorazowo go odnowić poprzez aneks. Maksymalny okres obowiązywania KOT pomimo aneksowania nie może przekraczać 10 lat. Po ustaniu ważności obowiązywania KOT konieczna jest jego nowelizacja, co w praktyce oznacza przeprowadzenie pełnej procedury weryfikacyjnej od nowa. Produkty, które posiadają KOT, muszą co 3 lata przejść badania okresowe, podczas gdy dla EOT częstotliwość badań okresowych jest określana w dokumencie EAD i może być różna w zależności od produktu. W przypadku braku normy zharmonizowanej lub EAD, producent wyrobu budowlanego, który zamierza wprowadzić do obrotu, musi wybrać dobrowolnie KOT lub EOT, ponieważ posiadanie jednego z tych dokumentów jest obligatoryjne.
Uzyskanie jednego lub drugiego dokumentu wiąże się z koniecznością przeprowadzenia szczegółowych badań. Jednostka certyfikująca posiłkuje się wówczas dostępnymi EAD lub ZUAD (dokument krajowy określający zalecenia udzielania aprobat technicznych), jakie odnoszą się do określonych grup produktów, a w szczególnym przypadku tworzy procedury od nowa. Proces ten, szczególnie w przypadku EOT, może zając nawet 1,5 roku, wymaga to bowiem poczynienia stosownych ustaleń między upoważnionymi instytutami wszystkich państw członkowskich UE.
Należy jednak mieć świadomość, że wydanie KOT lub EOT musi zostać poprzedzone przeprowadzeniem stosowanych badań danego wyrobu budowlanego, zawierających informację także o systemie oceny zgodności, które skutkują odpowiednio oznaczeniem produktu znakiem „B”, lub „CE”. Oba te dokumenty pociągają za sobą konieczność powołania Zakładowej Kontroli Produkcji, która po uzyskaniu wszystkich wskazanych wyżej dokumentów wydaje Deklaracje Właściwości Użytkowych, na podstawie której wyrób budowlany może trafić na rynek.
W załączniku V do rozporządzenia CPR zostały określone zakresy systemów oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych, których wymagania dla poszczególnych zakresów oceny przedstawia tabela 1.
Takie same wymagania definiuje Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 17 listopada 2016 roku, w sprawie sposobu deklarowania właściwości użytkowych wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym (DzU z 2016 roku poz. 1966), które dotyczy wyrobów, dla których nie opracowano normy zharmonizowanej z rozporządzeniem CPR.
Dla każdego wyrobu udostępnianego na rynku dostarcza się kopię deklaracji właściwości użytkowych w formie papierowej albo przesyła się ją drogą elektroniczną. Jednak w przypadku gdy partia tego samego wyrobu jest dostarczana jednemu użytkownikowi, może jej towarzyszyć jedna kopia deklaracji właściwości użytkowych w formie papierowej albo przesłana drogą elektroniczną.
Kopię deklaracji właściwości użytkowych w formie papierowej dostarcza się na żądanie odbiorcy. Zgodnie Rozporządzeniem Delegowanym Komisji (UE) NR 157/2014 z dnia 30 października 2013 r. w sprawie warunków udostępniania deklaracji właściwości użytkowych wyrobów budowlanych na stronie internetowej, deklaracja właściwości użytkowych może zostać zamieszczona na stronie internetowej producenta.
Deklaracja właściwości użytkowych powinna być dostarczana w języku/językach wymaganych przez państwo członkowskie, w którym wyrób jest udostępniany. Deklaracja właściwości użytkowych musi zawierać następujące informacje:
- określenie typu wyrobu,
- zamierzone zastosowanie lub zastosowania wyrobu budowlanego zgodnie z mającą zastosowanie zharmonizowaną specyfikacją techniczną,
- system lub systemy oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych wyrobu budowlanego,
- tytuł, numer i datę wydania normy zharmonizowanej lub europejskiej oceny technicznej,
- właściwości użytkowe wyrobu budowlanego, wyrażone w poziomach lub klasach, istotne z punktu widzenia przepisów techniczno-budowlanych kraju, w którym wyrób ma być zastosowany.
Gdy dla danego wyrobu budowlanego nie przewidziano normy zharmonizowanej, dokumentu EAD lub ZUAD, istnieją dwa sposoby pozwalające na jego wykorzystanie:
- jednostkowe zastosowanie,
- uznanie wyrobu za regionalny wyrób budowlany.
Sposoby te stanowią rozwiązania alternatywne i nie dotyczą wyrobów produkowanych seryjnie. W przypadku jednostkowego zastosowanie w konkretnym obiekcie budowlanym odpowiedzialność za zaprojektowanie takiego wyrobu spoczywa w pełni na konstruktorze, zaś jego zastosowanie jest możliwe tylko w ramach jednego projektu i oparte na indywidualnej dokumentacji technicznej.
Również w przypadku regionalnych wyrobów budowlanych norma zharmonizowana, europejska lub krajowa ocena techniczna nie są konieczne dla dopuszczenia wyrobu do obrotu. Zgodnie z Ustawą o wyrobach budowlanych, wyrobem regionalnym jest produkt wytwarzany tradycyjnie z wykorzystaniem metod sprawdzonych podczas wieloletniej praktyki. Jego produkcja odbywa się tylko na określonym terenie i docelowo jest on przeznaczony tylko do lokalnego stosowania. W takiej sytuacji wyrób zostać oznaczony znakiem „B”, jednak dzieje się to wyłącznie na odpowiedzialność producenta.
Procedurę uznania danego produktu za wyrób regionalny określa art. 8 ust. 3 Ustawy o wyrobach budowlanych, z którego wynika, że uznanie danego wyrobu za regionalny wyrób budowlany następuje przez orzeczenie właściwego wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego w drodze decyzji stanowiącej odpowiedź na wniosek złożony przez producenta wyrobu. Należy jednak pamiętać, że w obu przypadkach chodzi o wyroby dopuszczone tylko na rynku krajowym. Niemniej, jeżeli dany wyrób budowlany, który nie jest objęty normą zharmonizowaną, ale np. ma Krajową Ocenę Techniczną i został legalnie dopuszczony do obrotu na terenie danego kraju należącego do UE, zgodnie z zasadą „wzajemnego uznawania”, wynikającą bezpośrednio z dokumentów akcesyjnych Unii, może być udostępniony w innym państwie członkowskim.
W obowiązku producentów wyrobów budowlanych leży uzyskanie stosownych dokumentów (takich jak raporty z badań na zgodność z normą, czy koniecznych do uzyskania ocen technicznych) oraz zamieszczenie o nich informacji na etykietach produktów, o czym stanowią przepisy. Obowiązek ten dotyczy firm, które wytwarzają swoje produkty na terenie państw członkowskich UE oraz dystrybutorów, którzy sprowadzają je z krajów spoza UE. Ponadto deklaracja właściwości użytkowych musi być dostępna przynajmniej na stronie internetowej producenta i przechowywana przez 10 lat. Warto również zaznaczyć, że od 2017 r. przy znaku „CE” konieczne jest dodanie informacji o roku, w którym dopuszczano znakowanie. Należy mieć również na uwadze, że niespełnienie wymogów związanych z procedurą dopuszczenia do obrotu wiąże się z karami finansowymi, o których mowa w art. 105 Ustawy o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku.
W przypadku wyrobów budowlanych stosowanych w ochronie przeciwpożarowej pojawiają się dwie kategorie wyrobów:
- wyroby budowlane wymagające świadectwa dopuszczenia do użytkowania,
- wyroby budowlane niewymagające świadectwa dopuszczenia do użytkowania.
Podstawowym dokumentem regulującym zagadnienia ochrony przeciwpożarowej jest Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (tekst jednolity: DzU z 2018 roku poz. 620). Zgodnie z definicją podaną w § 2.1 Rozporządzenia MSWiA w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (DzU z 2010 r. nr 109, poz. 719) definicja urządzeń przeciwpożarowych brzmi:
„Urządzenia przeciwpożarowe – należy rozumieć przez to urządzenia (stałe i półstałe, uruchamiane ręcznie lub samoczynnie) służące do zapobiegania powstaniu, wykrywania, zwalczania pożaru lub ograniczania jego skutków, a w szczególności: stałe i półstałe urządzenia gaśnicze i zabezpieczające, urządzenia inertyzujące, urządzenia wchodzące w skład dźwiękowego systemu ostrzegawczego i systemu sygnalizacji pożarowej, w tym urządzenia sygnalizacyjno-alarmowe, urządzenia odbiorcze alarmów pożarowych i urządzenia odbiorcze sygnałów uszkodzeniowych, instalacje oświetlenia ewakuacyjnego, hydranty wewnętrzne i zawory hydrantowe, hydranty zewnętrzne, pompy w pompowniach przeciwpożarowych, przeciwpożarowe klapy odcinające , urządzenia oddymiającej, urządzenia zabezpieczające przed powstaniem wybuchu i ograniczające jego skutki, kurtyny dymowe oraz drzwi, bramy przeciwpożarowe i inne zamknięcia przeciwpożarowe, jeżeli są wyposażone w systemy sterowania, przeciwpożarowe wyłączniki prądu oraz dźwigi dla ekip ratowniczych”.
Wykaz wyrobów stosowanych w ochronie przeciwpożarowej, które wymagają świadectwa dopuszczenia do użytkowania zawiera Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie wykazu wyrobów służących zapewnieniu bezpieczeństwa publicznego lub ochronie zdrowia i życia oraz mienia, a także zasad wydawania dopuszczenia tych wyrobów do użytkowania (DzU Nr 143/2007, poz. 1002, z późniejszymi zmianami). Rozporządzenie te wymienia grupy wyrobów oraz konkretne wyroby, które muszą uzyskać dopuszczenie wydane przez CNBOP-PIB do stosowania w ochronie przeciwpożarowej. Przed skierowaniem na badania do CNBOP-PIB w celu uzyskania świadectwa dopuszczenia do użytkowania, wyrób budowlany wymieniony ww. rozporządzeniu musi posiadać deklarację stałości właściwości użytkowych i być oznaczony znakiem „CE” lub znakiem „B”.
Po pozytywnym przyjściu badań CNBOP-PIB wydaje świadectwo dopuszczenia oraz znakuje wyrób znakiem jednostki dopuszczającej, który umieszcza się bezpośrednio na dopuszczonym wyrobie albo na etykiecie przymocowanej do niego w sposób widoczny, czytelny, niedający się usunąć, wskazany w dokumentacji technicznej wyrobu. Jeżeli nie jest możliwe technicznie oznakowanie wyrobu w wyżej wskazany sposób, oznakowanie umieszcza się na opakowaniu jednostkowym lub opakowaniu zbiorczym wyrobu albo na dokumentach handlowych towarzyszących temu wyrobowi. Znak jednostki dopuszczającej przedstawia rysunek 1.
Na rysunku 2. zostały przedstawione symbole znaku „CE” oraz znaku „B”.
Procedura dopuszczania wyrobu budowlanego do stosowania w ochronie przeciwpożarowej jest następująca:
- dla wyrobów objętych normą zharmonizowaną:
- badania,
- Europejski Certyfikat Stałości Właściwości Użytkowych,
- Deklaracja Stałości Właściwości Użytkowych,
- znakowanie znakiem CE,
- świadectwo dopuszczenia,
- znakowanie znakiem jednostki dopuszczającej: CNBOP-PIB.
- dla wyrobów nieobjętych normą zharmonizowaną:
- Europejska lub Krajowa Ocena Techniczna,
- badania, Krajowy Certyfikat Stałości Właściwości Użytkowych,
- Krajowa Deklaracja Stałości Właściwości Użytkowych,
- znakowanie znakiem B,
- świadectwo dopuszczenia,
- znakowanie znakiem jednostki dopuszczającej: CNBOP-PIB.
Należy zauważyć, że nie wszystkie wyroby budowlane stosowane w ochronie przeciwpożarowej wymagają świadectwa dopuszczenia. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie wykazu wyrobów służących zapewnieniu bezpieczeństwa publicznego lub ochronie zdrowia i życia oraz mienia, a także zasad wydawania dopuszczenia tych wyrobów do użytkowania (DzU nr 143, poz. 1002 z późniejszymi zmianami], wymienia 15 grup wyrobów. Bezpośrednio z budynkami związane są wyroby zakwalifikowane do grupy (10-14):
Grupa 10: Elementy systemów alarmowania i powiadamiania:
- centrale sygnalizacji pożarowej,
- panele obsługi dla straży pożarnej,
- urządzenia zdalnej sygnalizacji i obsługi,
- systemy transmisji sygnałów alarmów pożarowych i uszkodzeniowych,
- ręczne ostrzegacze pożarowe (ROP),
Grupa 11: Elementy systemów ostrzegania i ewakuacji:
- centrale dźwiękowych systemów ostrzegawczych,
- konsole z mikrofonem dla straży pożarnej niewchodzące w skład centrali dźwiękowych systemów ostrzegawczych,
- głośniki do dźwiękowych systemów ostrzegawczych,
- sygnalizatory akustyczne,sygnalizatory optyczne,centrale kontroli dostępu współpracujące z urządzeniami przeciwpożarowymi,
- interfejsy przejścia kontrolowanego,
Grupa 12: Urządzenia do uruchamiania urządzeń przeciwpożarowych, wykorzystywanych przez jednostki ochrony przeciwpożarowej:
- centrale sterujące urządzeniami przeciwpożarowymi,
- zasilacze urządzeń przeciwpożarowych,
- ręczne przyciski stosowane w systemach oddymiania,
- elektromechaniczne urządzenia wykonawcze w systemach sterowania-urządzeniami przeciwpożarowymi,
Grupa 13: Znaki bezpieczeństwa i oświetlenie awaryjne:
- znaki bezpieczeństwa – ochrona przeciwpożarowa,
- ewakuacja i techniczne środki przeciwpożarowe,
- oprawy oświetleniowe do oświetlenia awaryjnego,
Grupa 14: Przewody i kable do urządzeń przeciwpożarowych:
- telekomunikacyjne kable stacyjne do instalacji przeciwpożarowych,
- przewody i kable elektryczne oraz światłowodowe, stosowane do zasilania i sterowania urządzeniami służącymi ochronie przeciwpożarowej,
- zamocowania przewodów i kabli elektrycznych oraz światłowodowych, stosowanych do zasilania i sterowania urządzeniami służącymi ochronie przeciwpożarowej.
W załączniku do Rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 17 listopada 2016 roku, w sprawie sposobu deklarowania właściwości użytkowych wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym (DzU z 2016 roku poz. 1966), zostały określone wyroby budowlane, wymagające znakowania znakiem „B”. Pośród tych wyrobów znalazły się wyroby stosowane w ochronie przeciwpożarowej określone jako grupa 10.
W grupie tej znalazły się stałe urządzenia przeciwpożarowe, do których zaliczono wyroby do wykrywania i sygnalizacji pożaru, wyroby do kontroli rozprzestrzeniania ciepła i dymu oraz tłumienia wybuchu, systemy ewakuacyjne przeznaczone do zastosowań w obiektach budowlanych. Najwięcej kontrowersji w tym zakresie wprowadza przeciwpożarowy wyłącznik prądu, który może być uważany za urządzenie przeciwpożarowe przez osoby nieposiadające wiedzy w zakresie ochrony przeciwpożarowej, gdyż nie pełni żadnej funkcji ochronnej, a służy jedynie do bezpiecznego wyłączenia napięcia urządzeń elektrycznych powszechnego użytku w płonącym budynku na polecenie dowódcy akcji ratowniczo-gaśniczej.
Mimo upływu niemal dwóch lat od zakwalifikowania tego urządzenia jako przeciwpożarowego, twórczy pomysłu nie opracowali wytycznych dotyczących jego konstruowania. Nie opracowano również Krajowej Oceny Technicznej umożliwiającej rozpoczęcie procedury znakowania tego wyrobu znakiem budowlanym „B”, tłumacząc ten stan rzeczy brakiem zgłoszenia wyrobu przez producenta, które zgodnie z obowiązującymi przepisami stanowi podstawę do rozpoczęcia prac nad ww. dokumentem.
Z uwagi na ten stan rzeczy Minister Inwestycji i Rozwoju wprowadził 29 czerwca 2018 roku rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu deklarowania właściwości użytkowych wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym (DzU z 2018 roku, poz. 1233), przesuwając termin obowiązywania przedstawiania Deklaracji Stałości Właściwości Użytkowych dla przeciwpożarowego wyłącznika prądu z dnia 1 lipca 2018 roku na dzień 1 lipca 2019 roku. Ponieważ Władze PSP odrzuciły ofertę pomocy złożoną przez redakcję „elektro.info” oraz stowarzyszenia naukowo-techniczne w zakresie przeciwpożarowego wyłącznika prądu, należy czekać na efekty prac prowadzonych w tym zakresie przez CNBOP-PIB.