Zmiany w przepisach przeciwpożarowych (część 2.)
dotyczących przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę i dróg pożarowych, uzgadniania projektu budowlanego pod względem ochrony ppoż. oraz ochrony przeciwpożarowej budynków
Zmiany w przepisach przeciwpożarowych
W 2010 roku Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji podpisał trzy rozporządzenia, obejmujące: przeciwpożarowe zaopatrzenie w wodę i drogi pożarowe (DzU nr 124/2009, poz. 1030), uzgadnianie projektu budowlanego pod względem ochrony ppoż. (DzU nr 119/2009, poz. 998) oraz ochronę przeciwpożarową budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (DzU nr 109/2010, poz. 719).
Zobacz także
mgr inż. Piotr Wasiucionek Zgodnie z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [1], „Przeciwpożarowy wyłącznik prądu, odcinający dopływ prądu do wszystkich obwodów, z wyjątkiem obwodów zasilających instalacje i urządzenia, których funkcjonowanie jest niezbędne podczas pożaru, należy stosować w strefach pożarowych o kubaturze przekraczającej 1000 m3 lub zawierających strefy zagrożone wybuchem.
Zgodnie z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [1], „Przeciwpożarowy wyłącznik prądu, odcinający dopływ prądu do wszystkich obwodów, z wyjątkiem obwodów zasilających...
Zgodnie z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [1], „Przeciwpożarowy wyłącznik prądu, odcinający dopływ prądu do wszystkich obwodów, z wyjątkiem obwodów zasilających instalacje i urządzenia, których funkcjonowanie jest niezbędne podczas pożaru, należy stosować w strefach pożarowych o kubaturze przekraczającej 1000 m sześc. lub zawierających strefy zagrożone wybuchem.*)
mł. bryg. mgr inż. Piotr Musielak Instalacje i urządzenia, których funkcjonowanie jest niezbędne podczas pożaru, zasilane sprzed przeciwpożarowego wyłącznika prądu (PWP)
W niniejszym artykule autor stara się odpowiedzieć na pytanie: jakie urządzenia i instalacje, które muszą funkcjonować podczas pożaru, powinny być zasilane sprzed przeciwpożarowego wyłącznika prądu, na...
W niniejszym artykule autor stara się odpowiedzieć na pytanie: jakie urządzenia i instalacje, które muszą funkcjonować podczas pożaru, powinny być zasilane sprzed przeciwpożarowego wyłącznika prądu, na czym polega zasada zapewnienia ciągłości dostawy energii elektrycznej lub przekazu sygnału przez czas wymagany do uruchomienia i działania urządzenia oraz w jaki sposób wymagania te powinny być realizowane w obiekcie budowlanym.
mgr inż. Michał Świerżewski Dobór urządzeń elektrycznych do przestrzeni potencjalnie zagrożonych wybuchem – zagadnienia wybrane (cz. 2.)
Bezpieczna eksploatacja urządzeń elektrycznych w przestrzeniach zagrożonych wybuchem zależy przede wszystkim od prawidłowego ich doboru do warunków pracy, tzn. do właściwości występujących w danej przestrzeni...
Bezpieczna eksploatacja urządzeń elektrycznych w przestrzeniach zagrożonych wybuchem zależy przede wszystkim od prawidłowego ich doboru do warunków pracy, tzn. do właściwości występujących w danej przestrzeni czynników tworzących z powietrzem atmosfery wybuchowe, przyjętej klasyfikacji do stref zagrożenia wybuchem, określonego poziomu zabezpieczenia urządzeń (EPL), prawidłowego montażu, zasilania i zabezpieczenia przed skutkami zwarć i przeciążeń.
W kolejnej części artykułu przyjrzymy się bliżej Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (DzU nr 109, poz. 719), które zastąpiło z dniem 30 czerwca 2010 r. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (DzU nr 80, poz. 563).
Rozporządzenie wypełniło „lukę” wynikającą z braku regulacji niektórych istotnych zagadnień dotyczących warunków i wymagań w zakresie przechowywania paliw III klasy, na potrzeby własne użytkownika, w zbiorniku naziemnym dwupłaszczowym o pojemności do 5 m3 (§ 11), doprecyzowując jednocześnie wymagania kwalifikacyjne dla osób wykonujących czynności związane z usuwaniem zanieczyszczeń z przewodów dymowych, spalinowych i wentylacyjnych (§ 34 ust. 3), jak również rozszerzyło katalog przypadków stosowania rozwiązań zamiennych wskazanych w § 1 ust. 2, który pozwoli na uzgadnianie proponowanych rozwiązań, w stosunku do wymagań dotyczących instalacji wodociągowej przeciwpożarowej w obiektach, które z określonych względów nie mogą być spełnione.
Przedmiotowe rozporządzenie MSWiA uwzględnia również zmiany w stanie prawnym dotyczącym niektórych zagadnień podlegających regulacjom w tym rozporządzeniu, wynikającym m.in. z Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie wykazu wyrobów służących zapewnieniu bezpieczeństwa publicznego lub ochronie zdrowia i życia oraz mienia, a także zasad wydawania dopuszczenia tych wyrobów do użytkowania (DzU nr 143, poz. 1002, z późn. zm.), a także z potrzeby eliminacji niespójności zapisów występujących w dotychczasowym rozporządzeniu z treścią Polskich Norm (PN), będących odpowiednikami Norm Europejskich (EN), tj. PN-EN 671-1 Stałe urządzenia gaśnicze. Hydranty wewnętrzne. Hydranty wewnętrzne z wężem półsztywnym, PN-EN 1838 Zastosowanie oświetlenia. Oświetlenie awaryjne, PN-EN 1866 Gaśnice przewoźne.
W stosunku do wcześniej obowiązujących przepisów zmiany te są następujące:
1) w § 1 ust. 2 – wprowadzono dodatkowo dopuszczenie stosowania rozwiązań zamiennych w stosunku do urządzeń wymienionych w § 23 i § 25 ust. 1, 2, 5 i 6. Rozszerzenie katalogu wymagań w zakresie możliwości stosowania rozwiązań zamiennych do wskazanych paragrafów pozwoli na uzgadnianie proponowanych rozwiązań, w stosunku do wymagań dotyczących instalacji wodociągowej przeciwpożarowej w obiektach, które z określonych względów nie mogą być spełnione,
2) w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. h) – rozszerzono zakres pojęcia „materiałów niebezpiecznych pożarowo” o materiały palne niewymienione dotychczas, których składowanie, przetwarzanie lub inne wykorzystanie może powodować powstanie lub rozprzestrzenienie się pożaru, występujące w treści rozporządzenia, a które dotychczas nie były zdefiniowane,
3) w § 2 ust. 1 pkt 7 i 8 – doprecydowano pojęcie urządzeń przeciwpożarowych o urządzenia zabezpieczające przed powstaniem pożaru i wybuchu (np. urządzenia inertyzujące czy detekcja stężeń gazów i par cieczy) oraz ograniczających jego skutki (np. tłumienie, odciążanie czy izolacja wybuchu). W definicji zabezpieczenia przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych wśród zagrożeń dla ewakuacji uwzględniono również temperaturę gorącego dymu,
4) w § 2 ust. 1 pkt 4 – zdefiniowano występujące w rozdziale 8 pojęcie „prac niebezpiecznych pod względem pożarowym”. Pojęcie to uwzględnia m.in. prace dekarskie z użyciem ognia otwartego oraz materiałów palnych, takich jak np. rozgrzewanie papy termozgrzewalnej,
5) w § 2 ust. 2 pkt 1 – rozszerzono pojęcie budynku o budynki gospodarcze, zgodnie z § 3 pkt 8 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU nr 75, poz. 690, z późn. zm.),
6) w § 2 ust. 2 – dodano pkt 8 wprowadzający pojęcie „paliwa płynnego klasy III”,
7) w § 2 ust. 2 – rozszerzono stosowane w rozporządzeniu określenia dotyczące budynków o grupę budynków: produkcyjne i magazynowe oraz inwentarskie,
8) w § 3 ust. 2 – doprecyzowano obowiązek poddawania przeglądom technicznym i czynnościom konserwacyjnym również gaśnice przewoźne, poprzez jednoznaczne zdefiniowanie, na potrzeby rozporządzenia, pojęcia „gaśnica”, obejmującego zarówno gaśnice przenośne, jak i przewoźne,
9) w § 4 ust. 1 pkt 5 – rozszerzono czynności zabronione o pojęcie „zabrania się wypalania wierzchniej warstwy gleby”, uwzględniające całościowo problem wypalania suchej roślinności. Zapis ten w pełni koresponduje z treścią § 43,
10) w § 4 ust. 1 pkt 12, 13, 15 i 20 – rozszerzono wykaz czynności, których wykonywanie w obiektach oraz na terenach przyległych do nich jest zabronione z uwagi na niebezpieczeństwo powstania pożaru oraz jego rozprzestrzeniania się, o zakaz składowania materiałów palnych w pomieszczeniach technicznych (pkt 12), przechowywania butliz gazami palnymi w piwnicach (pkt 13), blokowanie drzwi i bram przeciwpożarowych w sposób uniemożliwiający ich samoczynne zamknięcie w przypadku powstania pożaru (pkt 15) oraz dystrybucję i przeładunek ropy naftowej i produktów naftowych w obiektach i na terenach nieprzeznaczonych do tego celu. Przedstawione czynności, będące nieprawidłowościami, są dość powszechnie stwierdzane podczas czynności kontrolno-rozpoznawczych prowadzonych przez Państwową Straż Pożarną. Występowanie ww. nieprawidłowości powoduje duże zagrożenie pożarowe, a w przypadku braku możliwości samoczynnego zamknięcia drzwi i bram przeciwpożarowych może to doprowadzić także do niekontrolowanego rozprzestrzenienia się pożaru pomiędzy strefami pożarowymi. Regulacja tych zagadnień umożliwi skuteczne egzekwowanie usunięcia omawianych nieprawidłowości,
11) w § 4 ust. 1 pkt 18 lit. g) – rzszerzono wykaz czynności uniemożliwiających lub ograniczających dostęp również do „krat zewnętrznych i okiennic”. Praktyka wskazuje, że warunek ten często jest niespełniony, a regulacja umożliwi skuteczną egzekucję,
12) w § 4 ust. 2 pkt 4 – doprecyzowano i rozszerzono katalog przypadków, których obecność podlega obowiązkowemu oznakowaniu znakami, zgodnymi z Polskimi Normami, m.in. o nasady umożliwiające zasilanie instalacji wodociągowej przeciwpożarowej, zbiorniki technologiczne stanowiące uzupełniające źródło wody do celów przeciwpożarowych, punkty poboru wody, stanowiska czerpania wody, drzwi przeciwpożarowe, drogi pożarowe, miejsca zaklasyfikowane jako strefy zagrożenia wybuchem. Dotychczasowa praktyka potwierdza konieczność szczegółowego doprecyzowania tego zagadnienia. W związku z tym zrozumienie i ewentualna egzekucja tego obowiązku będzie zdecydowanie łatwiejsza, a jednocześnie wpłynie m.in. na poprawę organizacji i skuteczności prowadzonych działań ratowniczych prowadzonych przez Państwową Straż Pożarną,
13) w § 4 ust. 2 pkt 5 – dla właścicieli i zarządców garaży zamkniętych, w których poziom podłogi znajduje się poniżej poziomu terenu, wprowadzono obowiązek umieszczenia czytelnej informacji o dopuszczeniu lub niedopuszczeniu parkowania w tych garażach samochodów zasilanych gazem propan-butan; związane to jest z wprowadzaniem do przepisów techniczno-budowlanych, jakim powinny odpowiadać budynki, obowiązku stosowania tego rodzaju zabezpieczeń w garażach, w których dopuszcza się parkowanie samochodów zasilanych gazem propan-butan,
14) w § 4 dodano ust. 5, który umożliwia bezpośrednie wskazanie na właściciela, zarządcę i użytkownika stacji paliw, na którym spoczywa obowiązek umieszczania na odmierzaczu gazu informacji o nienapełnianiu butli. Dotychczasowe regulacje (ust. 1 pkt 17) ulegają zmianom redakcyjnym,
15) w § 4 dodano ust. 6 w brzmieniu: „6. Właściciele, zarządcy i użytkownicy obiektów produkcyjnych i magazynowych przeprowadzają regularne czynności porządkowe w miejscach, w których występują pyły palne zalegające w warstwach, zgodnie z zasadami określonymi w Polskich Normach”. Uzasadnione jest to tym, iż w obiektach produkcyjnych i magazynowych, w których stosowane są pyły palne, istnieje ryzyko powstania zjawiska pożaru i/lub wybuchu od nagromadzonych warstw pyłów palnych na powierzchniach urządzeń lub podłogach i zagłębieniach pomieszczeń. W Polskiej Normie PN-EN 61241-10 określono, że warstwy pyłu powodują następujące zagrożenia:
- pierwszy wybuch zaistniały w zakładzie może zainicjować wytworzenie chmury pyłu, powodując tym samym kolejne wybuchy powodujące większe skutki. Dlatego też warstwy pyłu zawsze powinny być kontrolowane w celu ograniczenia zagrożenia,
- warstwy pyłu mogą ulec zapłonowi od strumienia ciepła wytworzonego z wyposażenia stosowanego w tych obszarach, co w konsekwencji może spowodować pożar i wybuch,
- z warstwy pyłu może powstać chmura, która może ulec zapłonowi, a następnie spowodować wybuch. Z praktyki wynika, że temperatury zapłonu chmur pyłów są często dużo wyższe niż temperatury zapłonu warstwy pyłów. W związku z powyższym obowiązek przeprowadzania regularnych czynności porządkowych nagromadzonych warstw pyłów palnych w celu zapobiegania ww. zagrożeniom, jest jak najbardziej uzasadniony,
16) w § 6 – doprecyzowano merytoryczną zawartość instrukcji bezpieczeństwa pożarowego, dotyczącą sposobu zapoznania użytkowników obiektu, w tym zatrudnionych pracowników, z przepisami przeciwpożarowymi oraz treścią przedmiotowej instrukcji (ust. 1 pkt 6) oraz dotyczącą wskazania zadań i obowiązków w zakresie ochrony przeciwpożarowej dla osób będących stałymi użytkownikami tych obiektów (pkt 7). Zmiana ta jest podyktowana realizacją delegacji określonej w art. 4 ust. 1 pkt 6 Ustawy o ochronie przeciwpożarowej. Ponadto w pkt 8 zawartość instrukcji bezpieczeństwa pożarowego została rozszerzona o konieczność opracowania planów sytuacyjnych, które będą zawierać szereg danych dotyczących warunków ochrony przeciwpożarowej obiektu budowlanego oraz terenu przyległego. W celu wykorzystania na potrzeby planowania, organizacji i prowadzenia działań ratowniczych Państwowej Straży Pożarnej, zgodnie z ust. 2, zarówno plany sytuacyjne, jak i warunki ochrony przeciwpożarowej wymienione w ust. 1 pkt 1, powinny być przekazane do właściwego miejscowo komendanta powiatowego (miejskiego) PSP. Podstawową przesłanką do wprowadzenia tego obowiązku są doświadczenia z zaistniałych zdarzeń, w trakcie których brak dostępu do dokumentacji graficznej obiektów utrudniał organizację skutecznych działań ratowniczych. Dodano także obowiązek wskazania osób lub podmiotów uczestniczących w wykonaniu instrukcji. Przedmiotowa zmiana ma na celu zapewnienie transparentności procesu opracowywania przedmiotowego dokumentu,
17) w § 6 ust. 9 – sprecyzowano miejsce, w którym powinna znajdować się instrukcja,
18) w § 9 – określono zasady prowadzenia sprzedaży detalicznej wyrobów pirotechnicznych widowiskowych wyłącznie na wyodrębnionych do tego celu na stoiskach bez możliwości sprzedaży samoobsługowej. Uregulowanie tego zagadnienia w tym rozporządzeniu wpłynie na poprawę bezpieczeństwa w obiektach, w których taką sprzedaż się prowadzi (często bez żadnego nadzoru). W ust. 2 określono jednoznacznie wymagania dla magazynów (pomieszczeń zaplecza) przeznaczonych wyłącznie do przechowywania wyrobów pirotechnicznych widowiskowych oraz w ust. 3 wskazano przepisy szczegółowo regulujące wymagania dla pomieszczeń, w których prowadzi się obrót tymi wyrobami,
19) w § 10 – doprecyzowano zasady dotyczące użytkowania butli z gazem do zasilania urządzeń i instalacji gazowych w budynkach (ust. 1) oraz zrezygnowano z ograniczenia odnoszącego się do stosowania turystycznych butli z gazem o zawartości gazu do 5 kg, w przypadku strefy pożarowej, obejmującej tymczasowy obiekt budowlany lub teren, określanej tak jak strefa pożarowa składowiska, poprzez wprowadzenie regulacji ograniczającej stosowanie butli turystycznych o zawartości gazu do 5 kg, przy jego łącznej masie zgromadzonej w butlach turystycznych nieprzekraczającej 22 kg,
20) w § 11 – doprecyzowano wymagania dotyczące przechowywania paliw płynnych III klasy, na potrzeby własne użytkownika, w zbiorniku naziemnym dwupłaszczowym o pojemności do 5 m3. Od 1 października 2006 r., tj. z chwilą utraty mocy Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 20 września 2000 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi dalekosiężne do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie (DzU nr 98, poz. 1067 oraz z 2003 r. nr 1, poz. 8), zagadnienie to nie było regulowane. Obowiązywały jedynie zasady wiedzy technicznej,
21) w § 13 – doprecyzowano zapisy dotyczące składowania i magazynowania butli z gazem płynnym, w szczególności zawarto odesłanie do właściwego rozporządzenia MG,
22) w § 15 ust. 1 pkt 5 – doprecyzowano pojęcie oświetlenia awaryjnego, zgodnego z PN-EN 1838 Zastosowanie oświetlenia. Oświetlenie awaryjne,
23) w § 17 ust. 2 – zawarto rozszerzenie zapisu, w szczególności zobowiązanie placówek oświatowych (szkoły, przedszkola) oraz internatów, domów studenckich do prowadzenia corocznego praktycznego sprawdzania organizacji oraz warunków ewakuacji w okresie trzech miesięcy od rozpoczęcia przebywania w nich nowej grupy użytkowników w liczbie ponad 50 osób. Uzasadnione jest to tym, iż co roku na początku roku szkolnego lub akademickiego w szkołach i przedszkolach, internatach i domach studenckich rozpoczyna naukę duża grupa dzieci i młodzieży pierwszych klas, którzy nie znają obowiązujących w obiekcie zasad ewakuacyjnych, a przy obecnie obowiązujących zapisach mogą się z nimi zapoznać dopiero po dwóch latach spędzonych w przedszkolu, szkole lub uczelni,
24) w § 17 ust. 3 – dodano ustęp regulujący zasady praktycznego sprawdzania ewakuacji w przypadku obiektów zaliczonych do ZL II (zwłaszcza szpitali), w których dotychczasowy obowiązek, ze względu na to, że może narażać zdrowie i życie pacjentów, jest często niewykonywany, powodując, że jest to przepis martwy. Wprowadzenie zapisu do rozporządzenia o aplikacyjnym przeprowadzeniu próbnej ewakuacji dla personelu i pracowników szpitala wydaje się jak najbardziej oczywiste,
25) w § 18 ust. 1 – proponowany podział jest spójny z regulacjami w tym zakresie zawartymi w PN-EN 671-1 Stałe urządzenia gaśnicze. Hydranty wewnętrzne. Hydranty wewnętrzne z wężem półsztywnym. Proponowana regulacja dopuszcza stosowanie hydrantów z wężami półsztywnymi o średnicy wewnętrznej 25 mm oraz 33 mm,
26) w § 18 ust. 1 pkt 3 – wykreślono wyrażenia „w budynkach wysokich i wysokościowych” z uwagi na treść § 19 ust. 4,
27) w § 19 w dodanym ust. 2 wprowadzono obowiązek stosowania hydrantów z wężem 33, w miejsce wymaganych dotychczas hydrantów 52, umożliwiających znacznie szybsze i łatwiejsze użycie, nawet przez osoby niewchodzące w skład ekip ratowniczych. Ponadto w dodanym ustępie 5 dopuszczono możliwość stosowania hydrantów 33 w strefach pożarowych, o których mowa w ust. 3 pkt 1, i przy wejściu do pomieszczeń magazynowych lub technicznych, o których mowa w ust. 3 pkt 3, jeżeli gęstość obciążenia ogniowego w tych strefach i tych pomieszczeniach magazynowych lub technicznych nie przekracza 1000 MJ/m2,
28) w § 21 ust. 3 – doprecyzowano wymagania dla szafek ochronnych na zawory hydrantowe, mogące być narażone na uszkodzenie lub dewastację,
29) w § 22 ust. 1 pkt 2 – dodano minimalne wymaganie w zakresie wydajności poboru wody dla hydrantów 33, wynoszące 1,5 dm3/s,
30) w § 24:
a. ust. 3 pkt 1 – doprecyzowano dopuszczenie zmniejszenia pojemności zbiorników, o których mowa w ust. 2, do 50 m3, w odniesieniu do budynków wysokich i wysokościowych zawierających na wysokości powyżej 12 m jedynie strefy pożarowe ZL IV lub niezawierających stref pożarowych o powierzchni przekraczającej 750 m2. Dotychczasowy zapis był niezrozumiały dla projektantów i był często przedmiotem wielu kontrowersji,
b. ust. 3 pkt 2 – wykreślono wyrażenie o treści: „(...) jeżeli łączna powierzchnia rzutu ich pierwszych kondygnacji nadziemnych nie przekracza 2500 m2”. Podyktowane jest to brakiem technicznego uzasadnienia ograniczenia łącznej powierzchni rzutu pierwszych kondygnacji zespołu budynków W i WW, wzniesionych obok siebie do 2500 m2, gdyż przepisy techniczno-budowlane same z siebie ograniczają wielkość stref w tych budynkach do powierzchni 2500 m2, przy jednoczesnym założeniu, że pożar powstanie w jednej strefie pożarowej,
c. ust. 3 pkt 3 – dopuszczono możliwość dalszego zmniejszenia pojemności zbiorników przeciwpożarowych, o których mowa ust. 2 i 3, do pojemności uzależnionej od zapewnienia zasilania tych zbiorników w wodę, umożliwiającego ich uzupełnienie przy odpowiedniej wydajności źródła nie mniejszej niż określona w pkt 3,
d. w ust. 4 – dla budynków wysokich zakwalifikowanych do kategorii zagrożenia ludzi ZL IV wprowadzono możliwość rezygnacji z zapasu wody zgromadzonej w zbiorniku przeciwpożarowym, pod warunkiem zapewnienia zasilania instalacji wodociągowej przeciwpożarowej występującej w tych budynkach bezpośrednio z zewnętrznej sieci wodociągowej, zapewniającej wydajność nie mniejszą niż 10 dm3/s,
e. w ust. 5 – uzależniono zastosowanie dopuszczeń, o których mowa w § 24 ust. 3 pkt 3 oraz § 24 ust. 4, od wyprowadzenia w elewacji budynku, od strony drogi pożarowej, dodatkowej nasady o średnicy 75 mm, umożliwiającej zasilanie instalacji wodociągowej przeciwpożarowej z samochodów gaśniczych,
31) w § 25 – w związku z wprowadzeniem do stosowania hydrantów 33 doprecyzowano wymagania w zakresie średnic nominalnych przewodów zasilających te hydranty,
32) w § 26 – zrezygnowano z określania szczegółowych wymagań dotyczących źródeł energii dla pomp w pompowniach przeciwpożarowych, które reguluje Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 lipca 2009 r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (DzU nr 124, poz. 1030),
33) w § 27 ust. 2 „Stałe urządzenia gaśnicze wodne”, zgodnie z terminologią stosowaną w aktualnych Polskich Normach, wprowadzono wyraz „samoczynne”. Zrezygnowano z obowiązku stosowania stałych samoczynnych urządzeń gaśniczych wodnych w salach widowiskowych i sportowych dla ponad 3000 osób, gdzie są one mało efektywne ze względu na stosunkowo niewielką ilość materiałów palnych i znaczną wysokość tych sal. Jednocześnie nieco zmniejszono powierzchnie stref pożarowych w budynkach handlowych i wystawowych, dla których wymagane jest stosowanie omawianych urządzeń, co będzie skorelowane z odpowiednimi wymaganiami dla stref pożarowych, w opracowywanych aktualnie nowych przepisach techniczno-budowlanych,
34) w § 29 ust. 1 pkt 1 – wymagania dotyczące stosowania dźwiękowego systemu ostrzegawczego w budynkach handlowych i wystawowych dostosowano do innych wymagań dotyczących tych budynków, w szczególności w zakresie granicznej powierzchni strefy pożarowej,
35) w § 29 ust. 1 pkt 4 – ograniczono zasięg oddziaływania komunikatów dźwiękowego systemu ostrzegawczego w szpitalach i sanatoriach o liczbie łóżek powyżej 200 w budynku, poprzez wyłączenie z tego obowiązku pomieszczeń intensywnej opieki medycznej, sal operacyjnych oraz sal z chorymi. Podawanie komunikatów głosowych w salach chorych w sytuacji, gdy wielu pacjentów może być w stanie uniemożliwiającym podjęcie samodzielnej ewakuacji, może wywołać niepotrzebną panikę wśród pacjentów i chaos, który może utrudnić ewakuację i być niebezpieczny dla życia pacjentów,
36) w § 32 ust. 4 – dodano wymagania w zakresie wyposażenia magazynów, w których są składowane butle z gazem płynnym oraz stacji paliw płynnych, co umożliwi skuteczną egzekucję organom Państwowej Straży Pożarnej częstych nieprawidłowości w tym zakresie,
37) w § 34 ust. 1 – rozszerzono zapis o pojęcie „lub ich częściach”, który pozwoli na spełnienie obowiązku usuwania zanieczyszczeń w odniesieniu do części budynku, np. w przypadku lokalu gastronomicznego, w którym odbywa się proces spalania paliwa, zajmującego tylko część budynku,
38) w § 34 ust. 3 – doprecyzowano wymagania kwalifikacyjne dla osób wykonujących czynności związane z usuwaniem zanieczyszczeń z przewodów dymowych, spalinowych i wentylacyjnych (§ 34 ust. 3). Aktualnie brak jest regulacji w tym zakresie. Prawo budowlane (art. 62) określa jedynie wymagania kwalifikacyjne dla osób przeprowadzających kontrolę stanu technicznego przewodów kominowych. Stosunkowo duża liczba ofiar związanych z nieprawidłowym działaniem przewodów kominowych uzasadnia wprowadzenie tego obowiązku,
39) w § 37 ust. 2 – po wyrazach „stref zagrożenia wybuchem” dodano następujące wyrazy: „wraz z opracowaniem graficznej dokumentacji klasyfikacyjnej”,
40) w § 37 – dodano nowy ustęp 3 w brzmieniu: „3. Graficzna dokumentacja klasyfikacyjna powinna zawierać plany sytuacyjne obrazujące rodzaj i zasięg stref zagrożenia wybuchem oraz lokalizację i identyfikację źródeł emisji, zgodnie z zasadami określonymi w Polskich Normach”. Uzasadnione jest to tym, iż Polskie Normy PN-EN 60079-10 oraz PN-EN 61241-10 zalecają, aby cały proces klasyfikacji stref zagrożonych wybuchem, krok po kroku był odpowiednio udokumentowany. Oprócz części pisemnej, dokumentacja związana z klasyfikacją przestrzeni zagrożonych wybuchem powinna zawierać również część graficzną przedstawiającą m.in. typ i zasięg stref, zasięg warstwy pyłu, minimalne temperatury zapłonu, maksymalny zakres temperatur powierzchni wyposażenia, itp. W związku z powyższym wprowadzono obowiązek opracowywania graficznej dokumentacji klasyfikacyjnej, stanowiącej część oceny zagrożenia wybuchem.
W tym paragrafie dodano również nowy ustęp 5 w brzmieniu: „5.Dopuszcza się, aby ocena, o której mowa w ust. 1, stanowiła część oceny ryzyka wybuchu, o której mowa w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 maja 2003 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których może wystąpić atmosfera wybuchowa (DzU nr 107, poz. 1004, z późn. zm.)”. W związku z tym, że przedstawiony zakres oceny ryzyka, o którym mowa w ww. rozporządzeniu, obejmuje również część zawartości oceny zagrożenia wybuchem, dopuszcza się połączenie tych dwóch dokumentów w jedno kompleksowe opracowanie,
41) w § 38 ust. 2 uzupełniono zapis dotyczący sposobów wykonywania pasów przeciwpożarowych o pasy usytuowane w sąsiedztwie linii kolejowych. Dotychczasowa treść zapisu pomijała pasy w sąsiedztwie linii kolejowych,
42) zostało zmienione brzmienie § 38, w celu usunięcia wszelkich wątpliwości dotyczących obowiązków i podmiotów zobowiązanych do zabezpieczenia przeciwpożarowego lasów. Podmioty i zakres obowiązków określają: Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (DzU z 2005 r., nr 45, poz. 435, z późn. zm.), Ustawa z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (DzU z 2007 r., nr 16, poz. 94, z późn. zm.) oraz Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (DzU z 2009 r., nr 178, poz. 1380),
43) w § 42 ust. 2 pkt 5 – pojęcie „teren zadrzewiony” zastąpiono „terenem zalesionym”. Proponowana treść zapisu jest bardziej spójna z przepisami dotyczącymi lasów i ochrony przyrody,
44) w § 44 pkt 2 – zmieniono redakcję istniejącego przepisu poprzez wprowadzenie zapisu o treści: „oraz w § 19 ust. 1 w przypadku budynków wyposażonych w hydranty 52 (…)”, co umożliwi w istniejących budynkach wyposażonych, zgodnie z przepisami obowiązującymi w trakcie ich wzniesienia, w hydranty 52, a obecnie zobowiązanych do wyposażenia w hydranty 25, użytkowanie wspomnianych hydrantów 52 do czasu przebudowy i rozbudowy instalacji wodociągowej przeciwpożarowej lub nadbudowy, rozbudowy, przebudowy i zmiany sposobu użytkowania obiektu. W pkt 3 wskazano, że w garażach hydranty 52 będą mogły być nadal stosowane w budynkach istniejących, co oznacza, że wymagania § 19 ust. 2 dotyczą wyłącznie nowo wznoszonych obiektów. W pkt 4 wyraźnie wskazano, że przepisy rozporządzenia nie dotyczą budynków handlowych i wystawowych, dla których zostały zmniejszone dotychczasowe powierzchnie stref pożarowych zakwalifikowanych do ZL I, w stosunku do których nałożono obowiązek wyposażenia w dźwiękowy system ostrzegawczy,
45) w § 45 – doprecyzowano, że ustalenia § 16 ust. 2 rozporządzenia MSWiA nie mają zastosowania do budynków wzniesionych zgodnie z Ustawą Prawo budowlane (DzU nr 1118/2006 z poźn. zm.) oraz aktami wykonawczymi wydanymi na podstawie tej ustawy.