Dobór oprzewodowania w instalacjach elektrycznych ze względu na reakcję na ogień
na podstawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki
Tab. Normy powołane w Warunkach technicznych dotyczące palności i rozprzestrzeniania ognia przez oprzewodowanie [4]
W roku 2016 ustawą o wyrobach budowlanych [1] zostało wdrożone do krajowego obrotu prawnego Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 [2] (tzw. CPR – Construction Product Regulation). Jedną z grup wyrobów objętych tą dyrektywą są kable zasilania, sterujące i komunikacyjne (kod grupy 31). Mimo że od wejścia w życie tych przepisów minęło sporo czasu, to nie ustają wątpliwości, kontrowersje i niedomówienia dotyczące doboru i stosowania kabli i przewodów ze względu na ich reakcję na ogień. Często zapomina się, że zasady, jakie stosuje się przy projektowaniu, budowie i przebudowie oraz zmianie użytkowania budynków oraz budowli spełniających funkcje użytkowe budynków, są określone w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [3]. Zawarto w nim także przepisy dotyczące doboru i stosowania oprzewodowania w instalacjach elektrycznych. Poniżej omówione zostaną te, które związane są z ich reakcją na ogień.
Zobacz także
mgr inż. Julian Wiatr Zasilanie budynków w energię elektryczną w warunkach normalnych a zasilanie w warunkach pożaru
Przy projektowaniu układów zasilania budynków pojawia się szereg wątpliwości wynikających z oczekiwanego poziomu niezawodności dostaw energii elektrycznej. Brak wytycznych w tym zakresie często prowadzi...
Przy projektowaniu układów zasilania budynków pojawia się szereg wątpliwości wynikających z oczekiwanego poziomu niezawodności dostaw energii elektrycznej. Brak wytycznych w tym zakresie często prowadzi do błędnego rozumienia tego problemu przez inwestora oraz projektanta. Natomiast wymagania dotyczące ochrony ppoż. wymagają przystosowania budynku eksploatowanego w warunkach normalnych do zasilania pożarowego, gdzie warunki środowiskowe znacznie różnią się od warunków normalnych. W tym przypadku...
mgr inż. Julian Wiatr Zasilanie budynków w energię elektryczną w warunkach normalnych a zasilanie w warunkach pożaru (część 2.)
W tej części artykułu prezentujemy metodykę projektowania ochrony przeciwporażeniowej oraz zagorożenia stwarzane przez gazy wydzielane przez baterie akumulatorów wraz ze sposobami ich neutralizacji.
W tej części artykułu prezentujemy metodykę projektowania ochrony przeciwporażeniowej oraz zagorożenia stwarzane przez gazy wydzielane przez baterie akumulatorów wraz ze sposobami ich neutralizacji.
mgr inż. Piotr Wasiucionek Zgodnie z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [1], „Przeciwpożarowy wyłącznik prądu, odcinający dopływ prądu do wszystkich obwodów, z wyjątkiem obwodów zasilających instalacje i urządzenia, których funkcjonowanie jest niezbędne podczas pożaru, należy stosować w strefach pożarowych o kubaturze przekraczającej 1000 m3 lub zawierających strefy zagrożone wybuchem.
Zgodnie z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [1], „Przeciwpożarowy wyłącznik prądu, odcinający dopływ prądu do wszystkich obwodów, z wyjątkiem obwodów zasilających...
Zgodnie z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [1], „Przeciwpożarowy wyłącznik prądu, odcinający dopływ prądu do wszystkich obwodów, z wyjątkiem obwodów zasilających instalacje i urządzenia, których funkcjonowanie jest niezbędne podczas pożaru, należy stosować w strefach pożarowych o kubaturze przekraczającej 1000 m sześc. lub zawierających strefy zagrożone wybuchem.*)
W artykule:
|
StreszczenieW artykule przedstawiono obowiązujące przepisy zawarte w Warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki, i w powołanych w nich normach, określające wymagania dotyczące oprzewodowania ze względu na jego reakcję na ogień. Wykazano, że wdrożenie rozporządzenia PE i Rady (UE) nr 305/2011 (CPR) nie spowodowało automatycznie konieczności zmiany obowiązujących przepisów stosowanych przy projektowaniu i budowie. Odniesiono się do funkcjonujących na rynku wydawnictw dotyczących reakcji na ogień oprzewodowania. AbstractSelection and erection of wiring systems in respect of their reaction to fire in low-voltage electrical installations |
Terminologia
Definicja występującego w tytule określenia „oprzewodowanie” jest zawarta w powołanej do Warunków technicznych normie PN-HD 60364-5-52:2011 [4]: Oprzewodowanie – zestaw składający się z gołych lub izolowanych przewodów, kabli lub szyn zbiorczych wraz z elementami mocującymi oraz w razie potrzeby, osłonami przewodów, kabli lub szyn. Jest to zatem pojęcie szersze niż „kable i przewody”.
W wykazie stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 17 listopada 2016 r. w sprawie sposobu deklarowania właściwości użytkowych wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym [5], będącego aktem wykonawczym do ustawy, użyto określenia „osłony do ochrony kabli”. Nie zostało ono jednak zdefiniowane. Ponieważ w normie PN-HD 60364-5-52:2011 i innych powołanych do Warunków technicznych występują zapisy o ułożeniu przewodów i kabli w osłonach, to zgodnie z nimi można przyjąć następującą definicję: Osłony do ochrony przewodów i kabli – systemy rur, listew, korytek lub drabinek instalacyjnych służących do układania i ochrony kabli i przewodów.
Oprzewodowanie może być wbudowywane lub obudowywane innymi materiałami budowlanymi o określonych właściwościach.
W polskim tłumaczeniu dyrektywy CPR, w rozporządzeniu MIiB, a także w Warunkach technicznych, określenia dotyczące kabli i przewodów używane są niekonsekwentnie i niespójnie. W celu usystematyzowania terminologii w dalszych rozważaniach stosowane będą określenia zgodne z normą PN-E-01002:1997 Słownik terminologiczny elektryki. Kable i przewody [6]. Ich zestawienie w odniesieniu do terminów używanych w ww. rozporządzeniach przedstawiono w tabeli 1.
Rozporządzenie o właściwościach wyrobów budowlanych
W Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 17 listopada 2016 r. w sprawie sposobu deklarowania właściwości użytkowych wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym [5], które zaczęło obowiązywać dla produktów wprowadzanych na rynek po
1 lipca 2017 roku określono w nim m.in.:
- sposób deklarowania właściwości użytkowych wyrobów budowlanych,
- krajowe systemy oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych wyrobów budowlanych,
- grupy wyrobów budowlanych objętych obowiązkiem sporządzania krajowej deklaracji właściwości użytkowych oraz właściwe dla tych grup krajowe systemy oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych oznaczone 1+, 1, 2+, 2, 3, 4 (od najbardziej do najmniej wymagającego).
W załączniku nr 1 do rozporządzenia wymieniono grupy wyrobów, w tym kable i przewody oraz osłony do ich ochrony (tab. 2.), objęte obowiązkiem sporządzania krajowej deklaracji właściwości użytkowych oraz wymagane dla tych grup krajowe systemy oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych.
Tab. 2. Wymagane dla kabli i przewodów krajowe systemy oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych [3]
Klasy odpowiadają przyjętym w rozporządzeniu Komisji (UE) 2016/364 [7] klasom reakcji na ogień kabli i przewodów.
Ustawa o wyrobach budowlanych i rozporządzenie MIiB odnoszą się do wyrobów budowlanych zdefiniowanych (tak jak w dyrektywie CPR) jako „wyrób lub zestaw wyprodukowany i wprowadzony do obrotu w celu trwałego wbudowania w obiektach budowlanych lub ich częściach, którego właściwości wpływają na właściwości użytkowe obiektów budowlanych w stosunku do podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych” [5]. Oznacza to, że kable i przewody stosowane poza obiektami budowlanymi lub wbudowane do urządzeń, a także przewody do odbiorników ruchomych lub układane tymczasowo (niewbudowywane trwale do obiektu budowlanego), nie są przedmiotem tego rozporządzenia i nie podlegają klasyfikacji reakcji na ogień.
Klas reakcji na ogień nie określa się również dla kabli i przewodów, ich osłon oraz zespołów kablowych wraz z zamocowaniami do zastosowań podlegających wymaganiom dotyczącym odporności ogniowej, a także dla zespołów kablowych (kabli i przewodów elektroenergetycznych i telekomunikacyjnych oraz kabli sterowniczych wraz z ich zamocowaniami) do systemów zasilania i sterowania urządzeniami służącymi ochronie przeciwpożarowej.
Należy zwrócić uwagę na to, że mimo że w rozporządzeniu MIiB o właściwościach wyrobów budowlanych określono klasy reakcji na ogień dla osłon do ochrony kabli i przewodów (takich jak systemy rur, listew, korytek i drabinek instalacyjnych) stosowanych w obiektach budowlanych, to brak jest norm określających wymagania, metody badań i oceny, pozwalających na klasyfikację ich reakcji na ogień.
Dyrektywa europejska nr 305/2011 [2] nałożyła określone obowiązki na producentów, importerów i dystrybutorów wprowadzających do obrotu wyroby budowlane w całej Unii Europejskiej. Zapisy zawarte we wdrażających ją przepisach krajowych skutkują kosztownymi dla nich konsekwencjami w postaci konieczności spełnienia wymogów krajowego systemu oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych kabli i przewodów. Nie nakazują one natomiast wprowadzania na rynek jakichkolwiek nowych jakościowo wyrobów w zakresie oprzewodowania oraz nie określają, w jakich sytuacjach wyroby o danej klasie reakcji na ogień powinny być stosowane.
Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki
Przepisem, który określa zasady, jakie stosuje się przy projektowaniu, budowie i przebudowie oraz zmianie użytkowania budynków i budowli spełniających funkcje użytkowe budynków, jest wydane na podstawie ustawy Prawo budowlane [8] Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [3].
W Warunkach technicznych stosowane są opisowe określenia dotyczące palności elementów budynku, takie jak: niepalny, niezapalny, trudno zapalny, łatwo zapalny, niekapiący, samogasnący, intensywnie dymiący. W zakresie rozprzestrzeniania ognia wskazano dwa określenia: nierozprzestrzeniające ognia i słabo rozprzestrzeniające ogień. W powołanych do Warunków normach występuje także określenie „rozprzestrzenianie płomieni” równoznaczne z „rozprzestrzenianiem ognia”.
W załączniku nr 3 do Warunków technicznych określenia opisowe powiązano z klasami reakcji na ogień zgodnie z Polską Normą PN-EN 13501-1 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków. Część 1: klasyfikacja na podstawie badań reakcji na ogień [9]. Ponieważ norma ta nie obejmowała oprzewodowania, stąd brak ich powiązania w zamieszczonym zestawieniu.
Wykaz norm powołanych zawiera załącznik nr 1 do Warunków technicznych. Jest on rzadko nowelizowany. Dlatego brak w nim normy PN-EN 13501-6:2014-04 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków. Część 6: Klasyfikacja na podstawie wyników badań reakcji na ogień kabli elektrycznych [10]. W ślad za tym brak stosownego powiązania określeń opisowych dotyczących palności i rozprzestrzeniania ognia z klasami reakcji na ogień kabli i przewodów oraz ich osłon.
Aby dokonać właściwego doboru kabli i przewodów oraz ich osłon, należałoby dokonać analizy Warunków technicznych oraz powołanych norm, pod kątem określeń opisowych występujących z oprzewodowaniem, a następnie powiązać je z odpowiadającymi im klasami reakcji na ogień zawartymi w normie.
W Warunkach technicznych wymogi w stosunku do przewodów i kabli elektrycznych oraz innych instalacji wykonanych z materiałów palnych określono jedynie w §259 ust. 2. Dotyczą one tych, które są prowadzone w przestrzeni podpodłogowej podłogi podniesionej i przestrzeni ponad sufitami podwieszonymi wykorzystywanymi do wentylacji lub ogrzewania pomieszczenia. Są to przestrzenie pełniące faktycznie funkcje kanału wentylacyjnego lub grzewczego. Należy zauważyć, że z przywołanego zapisu wynika (wprawdzie nie wprost), że Warunki techniczne dopuszczają stosowanie kabli i przewodów palnych.
Żadne inne z wymienionych wcześniej określeń dotyczących palności lub rozprzestrzeniania ognia nie występuje w Warunkach technicznych w odniesieniu do oprzewodowania. Inaczej niż w niektórych powołanych w nich normach z zakresu elektryki.
W tabeli 3. zestawiono te normy, które zawierają zapisy odnoszące się do oprzewodowania w kontekście palności i rozprzestrzeniania ognia.
Tab. 3. Normy powołane w Warunkach technicznych dotyczące palności i rozprzestrzeniania ognia przez oprzewodowanie [4]
Norma PN-HD 60364-5-52:2011 [13] dotyczy oprzewodowania. Jej punkt 527 nosi tytuł „Dobór i montaż w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się ognia” i dzieli się na dwa kolejne podpunkty. Pierwszy dotyczy środków ostrożności w strefie pożarowej i opisuje wymagania stawiane oprzewodowaniu mające na celu zminimalizowanie ryzyka rozprzestrzeniania się ognia.
Podstawowym środkiem jest stosowanie kabli i przewodów nierozprzestrzeniających ognia (pkt 527.1.3). Nieposiadające tej cechy mogą być stosowane w następujących przypadkach:
- na krótkich odcinkach, do przyłączenia urządzeń do systemu oprzewodowania układanego na stałe, przy czym w żadnym przypadku nie mogą przechodzić przez przegrody wydzielające strefę pożarową (pkt 527.1.4),
- gdy są układane w osłonach nierozprzestrzeniających ognia, takich jak systemy rur, listew, korytek i drabinek instalacyjnych (pkt 527.1.5).
Jeżeli żaden z powyższych warunków nie jest spełniony przez kable i przewody lub ich osłony, to takie oprzewodowanie może być stosowane pod warunkiem całkowitego osłonięcia przez materiały niepalne – obudowanie lub wbudowanie (pkt 527.1.6). Przykładem może być przewód układany pod tynkiem lub układany nad sufitem podwieszonym wykonanym z materiałów niepalnych. Istotne jest, aby kable i przewody były całkowicie osłonięte przez zastosowane osłony lub obudowy.
Jak wspomniano wcześniej, szczególny wymóg zawarto w § 259 ust. 2 Warunków technicznych, dotyczącym kabli i przewodów elektrycznych wykonanych z materiałów palnych i prowadzonych w przestrzeni podpodłogowej podłogi podniesionej i przestrzeni ponad sufitami podwieszonymi wykorzystywanymi do wentylacji lub ogrzewania pomieszczenia. Powinny wówczas mieć osłonę lub obudowę o klasie odporności ogniowej co najmniej EI30, a w budynku wysokościowym (WW) lub budynkach ze strefą pożarową o gęstości obciążenia ogniowego ponad 4000 MJ/m2 co najmniej EI60.
Wymagania dotyczące uszczelniania przejść oprzewodowania przez przegrody oddzielenia pożarowego zawiera podpunkt 527.2 tej normy. W normie PN-HD 60364-4-42:2011 [13] opisano środki ochrony przed:
- skutkami cieplnymi i ryzykiem oparzeń wywołanym przez urządzenia elektryczne,
- płomieniem rozprzestrzeniającym się od instalacji elektrycznych do sąsiednich stref pożarowych.
W punkcie 422 normy określono środki ostrożności przy istnieniu szczególnego ryzyka pożarowego. Odwołano się przy tym do kodów i opisu wpływów zewnętrznych opisanych w normie PN-HD 60364-5-51:2011 [12]. W tablicy ZA.1 w załączniku ZA do tej ostatniej, zawarto charakterystyki urządzenia odpowiednie do wpływów zewnętrznych, którym to urządzenie może zostać poddane. Wpływom zewnętrznym przypisano kody. Do urządzeń zaliczono tu również oprzewodowanie instalacji, natomiast do wpływów zewnętrznych warunki ewakuacji. W tabeli 4. pokazano charakterystyki doboru i montażu urządzeń dotyczące warunków ewakuacji (kod BD) oraz właściwości przerabianych lub magazynowanych materiałów (kod BE).
Do wpływów i charakterystyk opisanych kodami BD2, BD3 i BD4 odwołuje się w punkcie 422.2 norma PN-HD 60364-4-42:2011, określając środki ostrożności w warunkach ewakuacji w stanie zagrożenia, Charakterystyczne jest to, że norma pomija warunki opisane kodem BD1 (małe zagęszczenie/łatwe wyjście, charakteryzujące się małą liczbą przebywających osób i łatwymi warunkami ewakuacji, z wymaganiami określonymi jako normalne). Oznacza to, że oprzewodowanie w warunkach ewakuacji BD1 może być dobrane zgodnie z ogólnymi wymaganiami.
W warunkach BD2, BD3, BD4, których dotyczy norma, na drogach ewakuacyjnych oprzewodowanie powinno spełniać nastepujące wymagania:
- powinno być prowadzone w osłonach lub obudowach,
- powinno znajdować się poza zasięgiem ręki, chyba że jest zapewniona ochrona przed uszkodzeniem mechanicznym, które może nastąpić podczas ewakuacji,
- powinno być możliwie najkrótsze i nie rozprzestrzeniać ognia.
Założono, że warunek nierozprzestrzeniania ognia przez oprzewodowanie jest spełniony (podobnie jak punkcie pkt.527.1 normy PN-HD 60364-5-52:2011) gdy:
- zastosowano kabel lub przewód nierozprzestrzeniający ognia lub
- kable i przewody są układane w osłonach nierozprzestrzeniających ognia (całkowicie osłonięte), takich jak systemy rur, listew, korytek lub drabinek instalacyjnych.
Innym wymogiem normy jest, aby oprzewodowanie na drogach ewakuacyjnych miało ograniczoną intensywność wydzielania dymu. W przypadku kabli i przewodów, gdy brak jest jakichkolwiek szczegółowych wymagań w normach, zalecana jest wartość 60% przepuszczalności światła, przyjęta jako minimum dla testu wg IEC 61034-2 (co odpowiada dodatkowej klasyfikacji reakcji na ogień s1, s1a i s1b zgodnie z normą PN-EN 13501-6:2019-02 [10]). Natomiast brak jest stosownego odniesienia dla osłon kabli i przewodów, ponieważ nie ma norm umożliwiających ich klasyfikację pod względem wydzielania dymu.
Dla oprzewodowania na drogach ewakuacyjnych ma zastosowanie także przepis § 232 ust. 3 Warunków technicznych. Zgodnie z nim w przedsionkach pożarowych osłony i obudowy przewodów i kabli elektrycznych, z wyjątkiem wykorzystywanych w przedsionku i z wyjątkiem zespołów kablowych (wg § 187 ust. 3), powinny być w klasie odporności ogniowej co najmniej EI60 i wykonane z materiałów niepalnych.
Kolejnymi pomieszczeniami, dla których w normie PN-HD 60364-4-42:2011 określono środki ostrożności przy istnieniu szczególnego ryzyka pożarowego, są pomieszczenia zagrożone pożarem o kodzie BE2. W pomieszczeniach tych wymaga się (pkt 422.3.4), stosowania wyłącznie oprzewodowania nierozprzestrzeniającego ognia (rozumianego tak, jak dla dróg ewakuacyjnych). Odstępstwo dopuszcza się w przypadku, gdy oprzewodowanie jest wbudowane (obudowane) w materiały niepalne.
Z przeprowadzonej analizy warunków technicznych i powołanych w nich norm wynika, że w szczególnych przypadkach pojawia się konieczność stosowania kabli i przewodów lub ich osłon takich jak systemy rur, listew, korytek i drabinek instalacyjnych nierozprzestrzeniających ognia (płomienia).
Powiązanie określenia opisowego występującego w Warunkach technicznych z klasami reakcji na ogień kabli i przewodów wg normy PN-EN 13501-6:2019-02 przedstawiono w publikacji Instytutu Techniki Budowlanej [14]. W tabeli 5. uwzględniono dodatkowo przypadki, w których kable i przewody są całkowicie osłonięte przez ich ułożenie w systemach rur, listew, korytek i drabinek instalacyjnych nierozprzestrzeniających ognia lub przez obudowanie materiałami niepalnymi lub przez wbudowanie w materiały niepalne.
Tab. 5. Powiązanie określenia opisowego występującego w Warunkach technicznych i powołanych w nich normach, z klasami reakcji na ogień wg normy PN-EN 13501-6:2019-02
Krajowe wydawnictwa dotyczące doboru oprzewodowania w obiektach budowlanych ze względu na reakcję na ogień
W 2017 roku z inicjatywy Polskiej Izby Gospodarczej Elektrotechniki została opublikowana przez Stowarzyszenie Elektryków Polskich norma N SEP-E-007:2017-09 Instalacje elektroenergetyczne i teletechniczne w budynkach. Dobór kabli i innych przewodów ze względu na ich reakcję na ogień [15]. Autorem normy jest Mirosław Lazarek – przewodniczący Sekcji producentów i importerów kabli i przewodów PIGE.
Z kolei w 2020 roku Instytut Techniki Budowlanej opublikował w serii Instrukcje Wytyczne Poradniki wydawnictwo pt. „Kable elektryczne stosowane w budynkach. Wymagania dotyczące reakcji na ogień. ITB 2020” [16]. Jego autorami są osoby związane z Zakładem Badań Ogniowych ITB: Andrzej Borowy, Andrzej Kolbrecki, Katarzyna Kaczorek-Chrobak.
W obu publikacjach autorzy odwołują się do dyrektywy europejskiej nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 roku [2]. Pomijają przy tym zupełnie wdrażająca ją na rynku krajowym ustawę o wyrobach budowlanych [1] wraz z aktem wykonawczym, jakim jest rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 17 listopada 2016 r. w sprawie sposobu deklarowania właściwości użytkowych wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym [5]. Pomijają również istotną dla omawianego zagadnienia normę PN-HD 60364-5-52:2011 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Część 5-52: Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Oprzewodowanie [13] powołaną w Warunkach technicznych.
W konsekwencji w obu publikacjach nie odniesiono się w żaden sposób do występujących w rozporządzeniu MIiB osłon kabli i przewodów oraz obowiązujących przepisów dotyczących reakcji na ogień oprzewodowania zawartych Warunkach technicznych i powołanych do nich normach. W normie SEP określono wymagane klasy reakcji na ogień wyłącznie kabli i przewodów w odniesieniu do całych budynków oraz oddzielnie dla dróg ewakuacyjnych w nich występujących, na zasadzie jedna klasa (wraz z podklasą, o ile występuje) dla jednego typu charakterystyki.
Podziału budynków dokonano korzystając wybiórczo z zapisów dotyczących bezpieczeństwa pożarowego zawartych w Warunkach technicznych, często niezgodnie literą i duchem przepisów.
W publikacji ITB wymagane klasy reakcji na ogień określono podobnie jak w normie SEP, z tym że nie w odniesieniu do całych budynków, a do stref pożarowych. Wprowadzono przy tym rozróżnieniem rozprzestrzeniania się płomieni po kablach instalowanych w wiązkach lub pojedynczo, przy czym nie zdefiniowano, co oznacza taki sposób instalowania.
W obu publikacjach autorzy nie uzasadnili, czym kierowali się, przypisując do rodzaju budynku lub strefy pożarowej kable i przewody konkretnej klasy.
Nie uwzględniono również sposobu układania (zastosowania osłon, obudów lub wbudowania), przez co wykluczono stosowanie kabli i przewodów klasy Fca. Pominięto także zróżnicowania warunków ewakuacji w przypadku zagrożenia (kody BD1, BD2, BD3 i BD4) zgodnie z powołanymi w Warunkach technicznych normami [12], [11] i nie odniesiono się w żaden sposób do pomieszczeń zagrożonych pożarowo (kod BE2).
Niezaprzeczalną zaletą publikacji ITB jest powiązanie opisowego określenia występującego w Warunkach technicznych w stosunku do kabli i przewodów – „nierozprzestrzeniające płomienia (ognia)” z klasami reakcji na ogień wg PN-EN 13501-6. Niestety zawiera ona również szereg stwierdzeń, z którymi nie sposób się zgodzić. Oto niektóre z nich:
„Kable elektryczne stosowane w budynkach powinny być wykonane w sposób zapewniający nierozprzestrzenianie ognia (płomienia) i powinny spełniać dodatkowe wymagania w zakresie reakcji na ogień”, podczas gdy warunki techniczne dopuszczają stosowanie kabli rozprzestrzeniających ogień wtedy, gdy są całkowicie osłonięte przez ułożenie ich w osłonach takich jak systemy rur, listew, korytek i drabinek instalacyjnych nierozprzestrzeniających ognia lub przez obudowanie materiałami niepalnymi lub przez wbudowanie w materiały niepalne,
„Kable prowadzone w wydzielonych szachtach lub obudowach o określonej odporności ogniowej powinny mieć klasę reakcji na ogień co najmniej Eca”, chociaż warunki techniczne dopuszczają stosowanie kabli rozprzestrzeniających ogień przy spełnieniu określonych wyżej warunków.
Powyżej przedstawiono tylko część uwag do obu wydawnictw, ale wystarczająco dużo, aby podważyć ich wiarygodność. Autorzy obu powołują się na rozporządzenie CPR wywodząc z niego konieczność powstania tych publikacji. Nie informują jednak przy tym, że dyrektywa ta nakłada określone obowiązki na producentów, importerów i dystrybutorów, natomiast nie odnosi się w żaden sposób do projektantów i wykonawców.
Oba wydawnictwa są całkowicie (norma SEP) lub prawie całkowicie (publikacja ITB) oderwane od przepisów Warunków technicznych i zwyczajnie dezinformują ich czytelników. Zarówno w normie SEP, jak i publikacji ITB razi bezzasadne użycie określeń „wymagania” czy „powinny”, sugerujące obowiązkowość ich stosowania, podczas gdy można je co najwyżej je traktować jako zalecenia i to z zastrzeżeniami.
Największym beneficjentem tych wydawnictw wydają się być producenci, importerzy oraz dystrybutorzy kabli i przewodów. Kable o wyższej klasie reakcji na ogień są, siłą rzeczy z różnych powodów, droższe niż te klasy Eca czy Fca. Wymóg ich stosowania w całym budynku czy strefie pożarowej, niezależnie od sposobu układania przewodów, podnosi bezpieczeństwo pożarowe w sposób z jednej strony ponadnormatywny (ponad wymagania wynikające z obowiązujących przepisów), z drugiej nieproporcjonalnie do poniesionych nakładów finansowych, obciążając inwestora, a w efekcie ostatecznym nabywcę końcowego. Dotyczy to w szczególności budynków mieszkalnych. Uważam, że oba wydawnictwa są szczególnie szkodliwe. Nie tylko dlatego, że dezinformują, przekazując w zwartej formie fałszywe wymagania osobom nieposiadającym specjalistycznej wiedzy lub nieprzygotowanym do przebrnięcia przez przepisy zawarte w warunkach technicznych i powołanych w nich normach (dodatkowym utrudnieniem jest jakość tłumaczenia), np. przedstawicielom Państwowej Straży Pożarnej, inwestorom czy pracownikom administracji architektoniczno-budowlanej. Również dlatego, że podważają wypracowywaną przez długie lata wiarygodność i zaufanie do wydawnictw SEP czy Instytutu Techniki Budowlanej.
Podsumowanie
Rozporządzenie MIiB o właściwościach wyrobów budowlanych zawiera przepisy dotyczące producentów, importerów oraz dystrybutorów przewodów i kabli wprowadzanych na rynek. Nie określa, w jakich sytuacjach wyroby o danej klasie reakcji na ogień powinny być stosowane i nie nakazuje wprowadzania jakichkolwiek nowych jakościowo wyrobów w zakresie oprzewodowania. Wdrożenie dyrektywy CPR nie spowodowało automatycznie konieczności zmiany obowiązujących przepisów stosowanych przy projektowaniu i budowie.
Przepisem, który określa zasady, jakie stosuje się przy projektowaniu, budowie i przebudowie oraz zmianie użytkowania budynków lub budowli spełniających funkcje użytkowe budynków, są warunki, jakim powinny odpowiadać budynki. Zawarte w nich i w powołanych normach przepisy obejmują wymagania wobec oprzewodowanie również w zakresie reakcji na ogień. Są to wymagania minimalne. W określonych sytuacjach można, kierując się zasadami wiedzy technicznej, spełniać wymagania bardziej rygorystyczne.
Zgodnie z powołanymi do Warunków technicznych normami dobór oprzewodowania może być zróżnicowany ze względu na warunki ewakuacji w przypadku zagrożenia (kody BD1, BD2, BD3 i BD4).
W Warunkach technicznych i powołanych normach użyto opisowego określenia wymagań stawianych oprzewodowaniu „nierozprzestrzeniające ognia” lub równoważnego „nierozprzestrzeniające płomienia”. Wymóg ten jest spełniony dla wszystkich klas poza klasą Fca. Kable i przewody klasy Fca mogą być trwale wbudowywane w obiekty budowlane, gdy są całkowicie osłonięte przez ułożenie ich w osłonach takich jak systemy rur, listew, korytek i drabinek instalacyjnych nierozprzestrzeniających ognia lub przez obudowanie materiałami niepalnymi lub przez wbudowanie w materiały niepalne.
Należałoby pilnie znowelizować Warunki techniczne o zapis dotyczący stosowanych w rozporządzeniu określeń dotyczących rozprzestrzenia ognia przez oprzewodowanie oraz odpowiadające im klasy reakcji na ogień. Aktualizacji wymaga również wykaz powołanych norm.
Norma N SEP-E-007:2017-09 Instalacje elektroenergetyczne i teletechniczne w budynkach. Dobór kabli i innych przewodów ze względu na ich reakcję na ogień oraz wydawnictwo ITB „Kable elektryczne stosowane w budynkach. Wymagania dotyczące reakcji na ogień. ITB 2020” nie mogą być traktowane jako wymagania, a co najwyżej, w niektórych przypadkach jako zalecenia. Należy przy tym pamiętać, że zawarte w nich zapisy dotyczą tylko kabli i przewodów, a nie uwzględniają stosowania osłon i obudów. Zalecenia te w niektórych przypadkach są sprzeczne z obowiązującymi przepisami Warunków technicznych i powołanych w nich norm. W przeciwieństwie do warunków technicznych ich stosowanie nie jest obowiązkowe.
Literatura
- Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (Jedn.tekst Dz.U. 0/2020 poz.215 z późn.zm.).
- Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiającym zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylające dyrektywę Rady 89/106/EWG (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 88/5 Tom 54 4.4.2011).
- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Jedn.tekst Dz.U. 0/2019 poz.1065 z późn.zm.).
- PN-HD 60364-5-52:2011/Ap2:2019-02 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Część 5-52: Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Oprzewodowanie.
- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 17 listopada 2016 r. w sprawie sposobu deklarowania właściwości użytkowych wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym (Dz.U.2016 poz.1966 z późn. zm.).
- PN-E-01002:1997 Słownik terminologiczny elektryki - Kable i przewody.
- Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/364 z dnia 1 lipca 2015 r. w sprawie klasyfikacji reakcji na ogień wyrobów budowlanych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 68/4 15.3.2011). Ustawa z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo Budowlane (Jedn.tekst Dz.U. 0/2020, poz. 1133 z późn.zm.).
- PN-EN 13501-1 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków – Część 1: klasyfikacja na podstawie badań reakcji na ogień.
- PN-EN 13501-6:2014-04 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków -- Część 6: Klasyfikacja na podstawie wyników badań reakcji na ogień kabli elektrycznych
- PN-EN 13501-6:2019-02 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków - Część 6: Klasyfikacja na podstawie badań reakcji na ogień kabli elektroenergetycznych, sterowniczych i telekomunikacyjnych (wersja angielska).
- PN-HD 60364-4-42:2011/ A1:2015-01/ Ap2:2019-06 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Część 4-42: Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed skutkami oddziaływania cieplnego.
- PN-HD 60364-5-51:2011 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Część 5-51: Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Postanowienia ogólne.
- PN-HD 60364-5-52:2011/ Ap2:2019-02 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Część 5-52: Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Oprzewodowanie.
- Borowy A., Kolbrecki A., Kaczorek-Chrobak K., Kable elektryczne stosowane w budynkach. Wymagania dotyczące reakcji na ogień. ITB 2020
- N SEP-E-007:2017-09 „Instalacje elektroenergetyczne i teletechniczne w budynkach. Dobór kabli i innych przewodów ze względu na ich reakcję na ogień