Projekt techniczny instalacji elektrycznych lądowiska dla śmigłowców sanitarnych
Projekt techniczny instalacji elektrycznych lądowiska dla śmigłowców sanitarnych
Projekt obejmuje oświetlenie nawigacyjne lądowiska na terenie szpitala specjalistycznego pracującego na napięciu 230 V, 50 Hz. W zakres opracowania wchodzi wykonanie następujących prac: zasilanie elektroenergetyczne nn 1 kV, oświetlenie ogólne lądowiska, oświetlenie nawigacyjne terenu lądowiska.
Zasilanie elektroenergetyczne nn 1 kV
Zasilanie elektroenergetyczne urządzeń lotniskowych zlokalizowanych w pomieszczeniu (a dokładnie w pomieszczeniu ochrony) należy wykonać z rozdzielnicy głównej RG. Instalacje zasilające należy układać w projektowanych: korytku i kanale kablowym oraz w istniejących kanałach kablowych. W pomieszczeniu technicznym w budynku ochrony zainstalowano urządzenia rozdzielcze systemu świetlnego dla płaszczyzny przyziemienia helikopterów. Wejście kabli zasilających do pomieszczenia należy wykonać w rurach giętkich DVR ∅50 mm. W pomieszczeniu należy wykonać kanał kablowy o wymiarach 25×40 cm. Kanał umożliwi wyprowadzenie kabli zasilających i sygnałowych dla lądowiska. W tabeli 1. przedstawiono dane energetyczne systemu elektroenergetycznego części lotniskowej. W tabeli 2. zestawiono urządzenia elektroenergetyczne i technologiczne systemu świateł nawigacyjnych.
Instalacje elektryczne oświetlenia nawigacyjnego
Projekt zawiera następujące elementy systemu świateł podejścia:
- oświetlenie strefy przyziemienia (światła białe, 8 szt.) – usytuowane na rogach płaszczyzny przyziemienia,
- oświetlenie krawędziowe (światła białe, 20 szt.),
- oświetlenie na głównym kierunku podejścia (światła białe, 6 szt.),
- zasilanie wskaźnika wiatru,
- zasilanie oświetlenia przeszkodowego na budynku „spożywczym”, na pomocniczym kierunku podejścia do lądowiska,
- zasilanie i sterowanie separatora typu W3 firmy HAURATON,
- zasilanie bariery samochodowej.
Oświetlenie strefy przyziemienia
Oświetlenie strefy przyziemienia składa się z:
- białych zagłębionych dookólnych świateł 50 W/230 V rozmieszczonych na rogach płaszczyzny przyziemienia,
- halogenowych opraw projektorowych (300/230 V, AC 50 Hz),
Emisja świateł powinna być zgodna z Rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 31 sierpnia 1998 r. w sprawie przepisów techniczno-budowlanych dla lotnisk cywilnych (DzU nr 130, poz. 859). Światła strefy przyziemienia należy zasilić po stronie pierwotnej przewodami elektroenergetycznymi typu YKXSżo 3 × 6 mm2. Obwody wtórne należy wykonać przewodami elektroenergetycznymi typu HO7RN 2 × 2,5 mm2 (0,6 kV). Obwody wtórne należy układać w rurkach DVR ∅50 mm w ziemi. Obwody wtórne należy układać do każdej oprawy. Przewód obwodu wtórnego projektuje się wprowadzić do oprawy od dołu fundamentu. Montaż opraw na fundamencie i podłączenie przewodów należy wykonać zgodnie z instrukcją dostarczaną przez producenta.
Oświetlenie krawędziowe
Oświetlenie krawędziowe składa się z białych zagłębionych dookólnych świateł 50 W/230 V rozmieszczonych na rogach płaszczyzny przyziemienia. Emisja świateł powinna być zgodna z Rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 31 sierpnia 1998 r. w sprawie przepisów techniczno- budowlanych dla lotnisk cywilnych (DzU nr 130, poz. 859).
Światła strefy przyziemienia należy zasilić po stronie pierwotnej przewodami elektroenergetycznymi typu YKXSżo 3 × 6 mm2. Obwody wtórne należy wykonać przewodami elektroenergetycznymi typu HO7RN 2 × 4 mm2 (0,6 kV). Obwody wtórne należy układać w rurkach DVR ∅50 mm w ziemi. Obwody wtórne należy układać do każdej oprawy. Przewód obwodu wtórnego projektuje się wprowadzić do oprawy od dołu fundamentu. Montaż opraw na fundamencie i podłączenie przewodów należy wykonać zgodnie z instrukcją dostarczaną przez producenta.
Oświetlenie głównego kierunku podejścia
Oświetlenie głównego kierunku podejścia składa się z sześciu białych zagłębionych, kierunkowych świateł (50 W/230 V AC), rozmieszczonych w odstępach co 5 m na przedłużeniu osi głównego podejścia do lądowania. Emisja świateł powinna być zgodna z rys. 52 bądź 53 Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 31 sierpnia 1998 r. w sprawie przepisów techniczno-budowlanych dla lotnisk cywilnych (DzU nr 130, poz. 859). Światła strefy przyziemienia należy zasilić po stronie pierwotnej przewodami elektroenergetycznymi typu YKXSżo 3 × 6 mm2. Obwody wtórne należy wykonać przewodami elektroenergetycznymi typu HO7RN 2 × 2,5 mm2 (0,6 kV). Obwody wtórne należy układać w rurkach DVR ∅50 mm w ziemi. Obwody wtórne należy układach do każdej oprawy. Przewód obwodu wtórnego projektuje się wprowadzić do oprawy od dołu fundamentu. Montaż opraw na fundamencie i podłączenie przewodów należy wykonać zgodnie z instrukcją dostarczaną przez producenta.
Instalacje monitoringu i nadzoru oświetlenia nawigacyjnego
Instalacja monitoringu i nadzoru pracy systemu świetlnego oparta jest na programie systemowym dostarczanym przez producenta urządzeń. Realizowana jest poprzez stanowisko komputerowe zlokalizowane w pomieszczeniu ochrony.
Instalacje elektryczne technologiczne
W ramach prac dla lądowiska należy wykonać następujące instalacje elektryczne technologiczne:
- zasilanie wskaźnika wiatru,
- zasilanie oświetlenia przeszkodowego na budynku „spożywczym”, na pomocniczym kierunku podejścia do lądowiska,
- zasilanie i sterowanie separatora typu W3 firmy HAURATON,
- zasilanie bariery samochodowej,
Instalacja ochrony przed porażeniem prądem elektrycznym
Dla linii zasilających przyjęto układ sieci TN-C. Jako ochronę dodatkową przed dotykiem pośrednim przyjęto samoczynne wyłączenie zasilania. Zgodnie z PN-IEC 60364-4-41, czas wyłączenia przez urządzenie ochronne (bezpiecznik topikowy, wyłącznik instalacyjny nadmiarowoprądowy, wyłącznik ochronny przeciwporażeniowy) wynosi:
- w obwodach rozdzielczych – tw<5 s,
- dla instalacji wewnętrznych – tw<0,2 s.
Układanie kabli i rur w ziemi
Stosowanie dodatkowej warstwy piasku
W wykopach wykonywanych w gruntach mineralnych, drobnoziarnistych, niespoistych (sypkich) i mało spoistych (tj. w piaskach, piaskach gliniastych, pyłach piaszczystych i pyłach, wg PN-86/B-02480) kable i rury stanowiące przepusty należy układać bezpośrednio na dnie wykopu i zasypywać gruntem miejscowym. W wykopach wykonanych w gruntach innych niż wymienione wyżej, kable i rury należy układać na umieszczonej na dnie wykopu dodatkowej warstwie piasku o grubości co najmniej 10 cm oraz zasypać najpierw warstwą piasku o grubości co najmniej 10 cm, liczonej od górnej powierzchni kabla, a następnie – gruntem miejscowym. Warstwę piasku pod i nad kablem można wykonać z piasku budowlanego, pylastego lub gliniastego, przy czym zaleca się stosowanie piasku gliniastego.
Głębokość ułożenia kabli
Kable wielożyłowe i trójkątne wiązki kabli jednożyłowych powinny być układane w ziemi na głębokościach określonych w normie N SEP-E-004 Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Projektowanie i budowa, tj. na głębokościach odniesionych do projektowanych rzędnych terenu, nie mniejszych niż 0,70 m – w przypadku kabli tworzących linie na napięcie 1 kV.
W przypadku układania w jednym wykopie kabli tworzących linie na napięcie 0,6/1 kV i 8,7/15 kV, kable o napięciu znamionowym 0,6/1 kV powinny być układane na głębokości nie mniejszej od głębokości ułożenia kabli tworzących linie na napięcie 8,7/15 kV.
Instalowanie rur – przepustów
Długość pojedynczego przepustu rurowego ułożonego w ziemi nie powinna przekraczać 30 m. Przepust musi być prosty na całej jego długości. Zakazuje się wykonywania na przepustach załomów, a szczególnie wyginania ich na końcach. W sytuacji technicznie uzasadnionej, dopuszcza się ułożenie rur osłonowych o długości 40 m i średnicy 160 mm dla kabli na napięcie 0,6/1 kV.
Głębokość i sposób ułożenia rur
Głębokość i sposób ułożenia rur tworzących przepusty kablowe powinny być zgodne z postanowieniami normy N SEP-E-004 Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Projektowanie i budowa. Odległości w świetle pomiędzy powierzchniami sąsiednich rur oraz pomiędzy powierzchniami rur a bocznymi ścianami wykopu powinny wynosić co najmniej 5 cm. Długość rur osłonowych w miejscach krzyżowania się kabli z urządzeniami podziemnymi wynosi minimum szerokość wykopu, plus minimum po 0,5 m stabilnego oparcia rury po obu stronach wykopu. Przestrzenie pomiędzy powierzchniami rur a bocznymi ścianami wykopu powinny być całkowicie wypełnione gruntem, przy czym grunt ten powinien być zagęszczony za pomocą np. wibratora mechanicznego.
Szerokość wykopów
Szerokość dna wykopu powinna wynosić co najmniej 0,5 m tak, aby możliwe było poruszanie się po dnie wykopu pracowników i wykonywanie przez nich niezbędnych operacji (ustawianie i wyjmowanie rolek kablowych, zdejmowanie z rolek rozłożonych kabli, nakładanie opasek na wiązki kabli itp.). W przypadku układania kabli wzdłuż tras istniejących linii kablowych określona wyżej szerokość dna wykopu powinna być liczona od powierzchni skrajnego, istniejącego kabla.
Promienie łuków załomów
W obszarach załomów trasy linii ściany lub dno wykopu powinny być wykonane w kształcie łuków, a nie linii prostych, przy czym promienie Rw łuków bocznych ścian wykopu na załomach poziomych lub dna wykopu na załomach pionowych powinny wynosić co najmniej Rw=0,8 m – w przypadku układania kabli o napięciu 0,6/1 kV,
Przygotowanie trasy do układania kabli
Przed rozpoczęciem układania kabli, trasa linii powinna być przygotowana na długości równej co najmniej długości układanego odcinka kabla, tj. na długości tej powinien być wykonany wykop, zainstalowane i sprawdzone przepusty rurowe, w razie potrzeby na dno nałożona warstwa piasku i na całej długości wykopu powinny być rozstawione rolki kablowe.
Ułożenie kabli na dnie wykopu
Kable wielożyłowe i trójkątne wiązki kabli jednożyłowych powinny być ułożone na dnie wykopu lub na warstwie piasku wzdłuż linii falistej, zbliżonej do sinusoidy, przy czym strzałka wygięcia kabla powinna wynosić ok. 0,2 m, a odległość pomiędzy sąsiednimi punktami wygięcia kabla w tym samym kierunku (okres sinusoidy) – ok. 10 m (powoduje to wzrost długości kabla w stosunku do długości trasy o ok. 10 %).
Uszczelnianie otworów przepustów
Otwory przepustów rurowych z ułożonymi w nich kablami powinny być na długości ok. 10 cm uszczelnione – zabezpieczane przed zamulaniem, przy czym materiał ten powinien otaczać kabel ze wszystkich stron tak, aby przy ruchach cieplnych kabla jego osłona lub powłoka nie ocierała się o krawędź rury. Otwory rurowych przepustów rezerwowych powinny być z obu stron albo zamknięte za pomocą fabrycznych pokryw z tworzywa sztucznego, albo całkowicie zatkane.
Wykonanie skrzyżowań i zbliżeń
Wykonanie skrzyżowań i zbliżeń kabli między sobą oraz z innymi urządzeniami podziemnymi powinno być zgodne z postanowieniami normy N SEP-E-004, przy czym w tych wszystkich przypadkach, w których jako osłony ochronne kabli stosowane są rury dzielone, wzdłużne i poprzeczne, krawędzie tych rur powinny być uszczelnione, a rury powinny być zabezpieczone przed rozwieraniem za pomocą opasek nakładanych na rurę w odstępach co ok. 1 m.
Wypełnianie wykopu gruntem
Grunt, którym wypełniany jest wykop z ułożonymi kablami, powinien być wprowadzany do wykopu warstwami o grubości ok. 0,3 m, a każda taka warstwa powinna być zagęszczana za pomocą np. wibratora mechanicznego. W przypadku pokrywania ułożonych kabli warstwą piasku, grubość pierwszej nałożonej na piasek warstwy gruntu miejscowego powinna wynosić ok. 0,2 m. Przed zagęszczaniem zaleca się nawilżyć co najmniej pierwszą, licząc od dna, warstwę wprowadzonego do wykopu gruntu miejscowego, polewając całą powierzchnię tej warstwy wodą. Na powierzchni pierwszej, zagęszczonej warstwy gruntu należy ułożyć pas folii z tworzywa sztucznego, zachowując wymagania określone w normie N SEP-E-004 Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Projektowanie i budowa. Wprowadzanie do wykopu co najmniej pierwszej warstwy gruntu należy wykonywać możliwie niezwłocznie, w tym samym dniu roboczym, w którym w danej części wykopu zakończono układanie kabli. W przypadku braku możliwości ułożenia w danej części wykopu w ciągu jednego dnia roboczego wszystkich równolegle układanych kabli, dopuszcza się pozostawienie w wykopie kabli niezasypanych gruntem przez czas niezbędnej przerwy w robotach (np. przez noc), pod warunkiem zastosowania środków (np. ciągłego nadzoru) skutecznie zabezpieczających ułożone kable przed uszkodzeniem przez osoby postronne lub kradzieżą.
Próby napięciowe izolacji linii kablowej
Każda nowo budowana linia kablowa 0,6/1 kV powinna być poddana próbie napięciowej izolacji i powłoki, z zamontowanym osprzętem, przed włączeniem i po włączeniu do istniejącej sieci kablowej.
Próba napięciowa izolacji
Próbę napięciową izolacji linii należy wykonać doprowadzając napięcie probiercze stałe lub wyprostowane o wartości 6,5 kV nieprzerwanie przez 20 minut pomiędzy dwie połączone ze sobą, przeciwległe w przekroju kabla żyły fazowe a żyłę neutralną (niebieską), połączoną z trzecią żyłą fazową kabla. Wynik próby należy uznać za dodatni, jeżeli izolacja żył linii nie ulegnie w czasie próby przebiciu.
Próba napięciowa powłoki
Próbę napięciową polwinitowych (PVC) osłon i polietylenowych (PE) powłok kabli, należy wykonać po co najmniej częściowym wypełnieniu wykopu gruntem na całej długości ułożonego kabla, doprowadzając napięcie probiercze stałe lub wyprostowane o wartości 3 kV nieprzerwanie przez 1 minutę pomiędzy wszystkie połączone ze sobą żyły kabla a ziemię otaczającą kabel, przy czym połączenie źródła napięcia probierczego z tą ziemią stanowić może np. pręt stalowy wbity na czas próby w grunt na głębokość co najmniej 1,5 m. Wynik próby należy uznać za dodatni, jeżeli w czasie próby nie nastąpi przebicie powłoki kabla.
Oświetlenie przeszkodowe
W ramach oświetlenia przeszkodowego należy zainstalować:
- oprawy przeszkodowe na budynku administracji; instalację zasilić z tablicy TE/1,
- oprawy przeszkodowe na budynku ginekologii; instalację zasilić z tablicy TE/2,
- oprawy przeszkodowe na budynku chirurgii i onkologii dziecięcej; instalację zasilić z tablicy TE/3.
Instalacje załączane są poprzez układ elektryczny przekaźnika zmierzchowego. Tablice TE/1, TE/2 i TE/3 należy zasilić z oprawy oświetlenia przeszkodowego niskiej intensywności typu A, 230 V i rozdzielnic głównych poszczególnych budynków.