Techniczne i prawne możliwości przyłączania OZE do sieci elektroenergetycznej
arch. redakcji
Wprowadzona w tym roku Ustawa o odnawialnych źródłach energii [1] na zachęcić inwestorów do budowy nowych źródeł energii elektrycznej (zarówno dużych mocy – rzędu megawatów, jak i małych instalacji oraz mikroinstalacji), a zarazem umożliwić Polsce wywiązanie się z obowiązku 15-procentowego udziału odnawialnych źródeł energii w końcowym zużyciu
energii. Jednakże na drodze nowych inwestycji piętrzą się problemy zarówno natury prawnej (związane z trudnościami w uzyskiwaniu niezbędnych pozwoleń), jak i techniczne (związane z brakiem technicznych warunków do przyłączenia źródła energii).
Zobacz także
Farnell Projekty w trudnych warunkach przemysłowych
Zastosowanie skomplikowanych urządzeń elektronicznych i czujników do ulepszania i rozszerzania procesów produkcji, obróbki skrawaniem i procesów produkcyjnych w zastosowaniach przemysłowych jest możliwe...
Zastosowanie skomplikowanych urządzeń elektronicznych i czujników do ulepszania i rozszerzania procesów produkcji, obróbki skrawaniem i procesów produkcyjnych w zastosowaniach przemysłowych jest możliwe tylko wtedy, gdy wszystkie komponenty przetrwają w trudnym środowisku. Systemy muszą wytrzymywać gorące, wilgotne i trudne warunki oraz niszczące pola elektryczne i magnetyczne. Specyficzne warunki środowiskowe, w których produkt jest używany, wpływają na jego specyfikacje. Takie specyfikacje należy...
dr inż. Karol Kuczyński Ograniczenie strat w transformatorach rozdzielczych – co możemy jeszcze zrobić?
Straty w sieci energetycznej różnią się znacznie w poszczególnych krajach na całym świecie. Liczby wahają się od mniej niż 4% do ponad 20%. W większości krajów daje to możliwość znacznych oszczędności....
Straty w sieci energetycznej różnią się znacznie w poszczególnych krajach na całym świecie. Liczby wahają się od mniej niż 4% do ponad 20%. W większości krajów daje to możliwość znacznych oszczędności. Transformatory rozdzielcze są wykorzystywane do przekształcania energii elektrycznej ze średniego napięcia – poziomu, na którym energia jest przesyłana lokalnie i dostarczana do wielu odbiorców przemysłowych – do poziomu niskiego napięcia – zazwyczaj wykorzystywanego przez konsumentów indywidualnych...
dr inż. Waldemar Chmielak Opatentowana metoda ultraszybkiego wykrywania zwarć w liniach SN z wykorzystaniem fal wielokrotnie odbitych
Dystrybucja energii elektrycznej realizowana jest w wielu przypadkach rozległymi i rozproszonymi liniami napowietrznymi wysokiego i średniego napięcia. Dość powszechne w tego typu liniach zasilających...
Dystrybucja energii elektrycznej realizowana jest w wielu przypadkach rozległymi i rozproszonymi liniami napowietrznymi wysokiego i średniego napięcia. Dość powszechne w tego typu liniach zasilających są zwarcia doziemne, które – z uwagi na stosunkowo niską wartość prądów zwarciowych, wynikającą zarówno z izolowanego punktu neutralnego sieci średnich napięć oraz często wysokich rezystancji zwarcia – mogą trwać względnie długo.
StreszczenieW artykule przedstawiono najważniejsze prawne i techniczne wymagania stawiane instalacjom odnawialnych źródeł energii elektrycznej, zarówno przyłączanych do sieci niskiego, jak i średniego napięcia. Podano również algorytm sprawdzenia możliwości przyłączenia do sieci mikroinstalacji.AbstractTechnical and legal possibilities for connecting renewable sources energy to the power networkThe article presents the most important legal and technical requirements for installations of renewable sources of electricity. The requirements apply to the installations being connected to the low and medium voltage network. It also presents an algorithm to check the possibility of connecting microinstallations to the network. |
Podstawowe definicje
W celu jednoznacznego określenia wymagań stawianych poszczególnym jednostkom wytwórczym poniżej przedstawiono podstawowe definicje wykorzystywane w niniejszym artykule [1, 2]:
- sieć dystrybucyjna – sieć elektroenergetyczna wysokich, średnich i niskich napięć, za której ruch sieciowy odpowiedzialny jest operator systemu dystrybucyjnego,
- odbiorca końcowy – odbiorca dokonujący zakupu energii na własny użytek (do własnego użytku nie zalicza się energii elektrycznej zakupionej w celu jej zużycia na potrzeby wytwarzania, przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej),
- odnawialne źródło energii – odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów,
- instalacja odnawialnego źródła energii – instalacja stanowiąca wyodrębniony zespół:
a) urządzeń służących do wytwarzania energii i wyprowadzania mocy, przyłączonych w jednym miejscu przyłączenia, w których energia elektryczna lub ciepło są wytwarzane z jednego rodzaju odnawialnych źródeł energii, a także magazyn energii elektrycznej przechowujący wytworzoną energię elektryczną, połączony z tym zespołem urządzeń lub
b) obiektów budowlanych i urządzeń stanowiących całość techniczno-użytkową, służący do wytwarzania biogazu rolniczego, a także połączony z nimi magazyn biogazu rolniczego; - mała instalacja – instalacja odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej większej niż 40 kW i nie większej niż 200 kW, przyłączona do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV lub o mocy cieplnej osiągalnej w skojarzeniu większej niż 120 kW i nie większej niż 600 kW,
- mikroinstalacja – instalacja odnawialnego źródła energii o łącznej zainstalowanej mocy elektrycznej nie większej niż 40 kW, przyłączona do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV lub o mocy cieplnej osiągalnej w skojarzeniu nie większej niż 120 kW.
Wymagania prawne związane z przyłączaniem OZE
Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej obowiązane jest do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie, na zasadzie równoprawnego traktowania i przyłączania, w pierwszej kolejności, instalacji odnawialnego źródła energii. Obowiązek ten istnieje jedynie, gdy istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci oraz spełnione zostaną warunki przyłączenia do sieci i odbioru.
Jeżeli przedsiębiorstwo energetyczne odmówi zawarcia umowy o przyłączenie lub przyłączenia w pierwszej kolejności instalacji odnawialnego źródła energii, ma obowiązek niezwłocznie powiadomić pisemnie o odmowie prezesa Urzędu Regulacji Energetyki oraz zainteresowany podmiot, podając przyczyny odmowy.
Podmiot ubiegający się o przyłączenie składa w przedsiębiorstwie energetycznym (do którego sieci ubiega się o przyłączenie) wniosek o określenie warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej.
Za przyłączenie odnawialnych źródeł energii elektrycznej do sieci pobiera się opłatę w wysokości:
- rzeczywistych nakładów poniesionych na realizację przyłączenia – dla instalacji odnawialnego źródła energii o mocy elektrycznej zainstalowanej wyższej niż 5 MW;
- połowy rzeczywistych nakładów poniesionych na realizację przyłączenia – dla instalacji odnawialnego źródła energii o mocy elektrycznej zainstalowanej nie wyższej niż 5 MW;
- opłaty nie pobiera się – dla mikroinstalacji.
Podmiot ubiegający się o przyłączenie źródła do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV wnosi zaliczkę (w ciągu 14 dni od dnia złożenia wniosku o określenie warunków przyłączenia) na poczet opłaty za przyłączenie do sieci w wysokości 30 zł za każdy kilowat mocy przyłączeniowej określonej we wniosku o określenie warunków przyłączenia. Wysokość zaliczki nie może być wyższa niż wysokość przewidywanej opłaty za przyłączenie do sieci i nie wyższa niż 3 000 000 zł.
W przypadku gdy wysokość zaliczki przekroczy wysokość opłaty za przyłączenie do sieci, różnica między wysokością wniesionej zaliczki a wysokością tej opłaty podlega zwrotowi wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia zaliczki.
Do wniosku o określenie warunków przyłączenia podmiot ubiegający się o przyłączanie do sieci źródeł innych niż mikroinstalacje dołącza:
- wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu, decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla nieruchomości określonej we wniosku, jeżeli jest ona wymagana na podstawie przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Dokumenty te powinny potwierdzać dopuszczalność lokalizacji danego źródła na terenie objętym planowaną inwestycją,
- dokument potwierdzający tytuł prawny podmiotu do korzystania z nieruchomości, na której jest planowana inwestycja określona we wniosku.
Obecnie duże trudności inwestorzy napotykają podczas uzyskiwania warunków zabudowy (przy braku na danym terenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) dla budowy elektrowni fotowoltaicznych.
W orzecznictwie organów samorządowych coraz częściej pojawiają się decyzje, że wydanie warunków zabudowy dla elektrowni fotowoltaicznych (odmiennie niż w przypadku elektrowni wiatrowych) wymaga spełnienia wymogu dobrego sąsiedztwa – zgodnie z wymaganiami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym [3] z tego wymogu zwolnione są urządzenia infrastruktury technicznej, do których zaliczano do tej pory wszystkie źródła energii elektrycznej.
Organy wydając decyzje odmowne dla systemów fotowoltaicznych powołują się na § 3 pkt 52 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko [4], który zalicza systemy fotowoltaiczne do zabudowy przemysłowej.
Aby rozstrzygnąć ten problem, należałoby zdefiniować pojęcie infrastruktury technicznej. Niestety brak jest w aktualnie obowiązującym prawie takiej definicji. Można ją jednak zbudować bazując na regulacjach zawartych w ustawie o gospodarce nieruchomościami [5] oraz ustawie Prawo energetyczne [2].
Ustawa o gospodarce nieruchomościami stanowi, że przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.
Z kolei z definicji pojęcia urządzenia zawartej w prawie energetycznym wynika, że przez urządzenia należy rozumieć urządzenia techniczne stosowane w procesach energetycznych, czyli technicznych procesach w zakresie wytwarzania, przetwarzania, przesyłania, magazynowania, dystrybucji oraz użytkowania paliw lub energii.
Innymi słowy, urządzenia infrastruktury technicznej to przewody lub urządzenia techniczne stosowane nie tylko do przesyłu, ale również wytwarzania energii elektrycznej. W związku z powyższym powoływanie się w decyzjach o warunkach zabudowy dla elektrowni fotowoltaicznych na przepisy rozporządzenia, czyli aktu niższego rzędu od ustawy spowoduje, że uzyskanie takich warunków zabudowy będzie możliwie jedynie w nielicznych przypadkach.
W przypadku gdy przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej odmówi przyłączenia do sieci instalacji odnawialnego źródła energii z powodu braku technicznych warunków przyłączenia, wynikających z braku niezbędnych zdolności przesyłowych sieci, w terminie proponowanym przez podmiot ubiegający się o przyłączenie instalacji odnawialnego źródła energii, przedsiębiorstwo energetyczne określa planowany termin oraz warunki wykonania niezbędnej rozbudowy lub modernizacji sieci, a także określa termin przyłączenia.
W przypadku braku technicznych lub ekonomicznych warunków przyłączenia w zakresie mocy przyłączeniowej określonej we wniosku o określenie warunków przyłączenia instalacji odnawialnego źródła energii, przedsiębiorstwo energetyczne powiadamia podmiot ubiegający się o przyłączenie instalacji odnawialnego źródła energii o wielkości dostępnej mocy przyłączeniowej, dla jakiej mogą być spełnione te warunki.
Przedsiębiorstwo energetyczne obowiązane jest wydać warunki przyłączenia w terminie:
- 30 dni od dnia wniesienia zaliczki przez wnioskodawcę przyłączanego do sieci o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV;
- 150 dni od dnia wniesienia zaliczki przez wnioskodawcę przyłączanego do sieci o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV.
Warunki przyłączenia są ważne dwa lata od dnia ich doręczenia.
W okresie ważności warunki przyłączenia stanowią warunkowe zobowiązanie przedsiębiorstwa energetycznego do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej.
W przypadku gdy podmiot ubiegający się o przyłączenie mikroinstalacji do sieci dystrybucyjnej jest przyłączony do sieci jako odbiorca końcowy, a moc zainstalowana mikroinstalacji, o przyłączenie której ubiega się ten podmiot, nie jest większa niż określona w wydanych warunkach przyłączenia, przyłączenie do sieci odbywa się na podstawie zgłoszenia, po zainstalowaniu odpowiednich układów zabezpieczających i układu pomiarowo-rozliczeniowego.
W innym przypadku przyłączenie mikroinstalacji do sieci dystrybucyjnej odbywa się na podstawie umowy o przyłączenie do sieci. Koszt instalacji układu zabezpieczającego i układu pomiarowo-rozliczeniowego ponosi operator elektroenergetycznego systemu dystrybucyjnego.
Obowiązek zakupu energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii w nowych mikroinstalacjach, powstaje od pierwszego dnia wprowadzenia tej energii do sieci dystrybucyjnej i trwa przez okres kolejnych 15 lat, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2035 r., przy czym okres ten liczy się od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii.
Przedsiębiorstwo energetyczne obowiązane jest do zakupu energii elektrycznej z nowobudowanych instalacji odnawialnego źródła energii, od wytwórcy energii z mikroinstalacji do mocy do 3 kW włącznie po określonej stałej cenie jednostkowej, która wynosi odpowiednio [1]:
- hydroenergia – 0,75 zł za 1 kWh;
- energia wiatru na lądzie – 0,75 zł za 1 kWh;
- energia promieniowania słonecznego – 0,75 zł za 1 kWh (przygotowywana nowelizacja ustawy o odnawialnych źródłach energii proponuję zmianę w cenie jednostkowej, która w tym przypadku ma wynosić od 0,64 zł do 0,75 zł za 1 kWh).
Przedsiębiorstwo energetyczne ma obowiązek zakupu energii elektrycznej z instalacji odnawialnego źródła energii, o którym jest mowa powyżej, przez okres kolejnych 15 lat, liczony od dnia oddania do użytkowania tej instalacji.
Ceny zakupu energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych o mocy do 3 kW, obowiązują do momentu, gdy łączna moc oddawanych do użytku źródeł nie przekroczy 300 MW lub do zmiany ich wysokości rozporządzeniem ministra do spraw gospodarki (nowa cena uzależniona będzie od polityki energetycznej państwa, informacji zawartych w krajowym planie działania oraz tempa zmian w poszczególnych technologiach wytwarzania odnawialnej energii elektrycznej).
Rozliczenie z tytułu różnicy między ilością energii elektrycznej pobranej z sieci a ilością energii do niej wprowadzonej, w danym półroczu, odbywa się wg rzeczywistych wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, na podstawie umowy sprzedaży energii.
Przedsiębiorstwo energetyczne obowiązane jest do zakupu energii elektrycznej z nowo budowanych instalacji odnawialnego źródła energii o mocy wyższej niż 3 kW do 10 kW włącznie, po określonej stałej cenie jednostkowej, która wynosi [1]:
- biogaz rolniczy – 0, 70 zł za 1 kWh;
- biogaz pozyskany z surowców pochodzących ze składowisk odpadów – 0,55 zł za 1 kWh (przygotowywana nowelizacja ustawy o odnawialnych źródłach energii proponuję zmianę w cenie jednostkowej, która w tym przypadku ma wynosić od 0,46 zł do 0,55 zł za 1 kWh);
- biogaz pozyskany z surowców pochodzących z oczyszczalni ścieków – 0,45 zł za 1 kWh (przygotowywana nowelizacja ustawy o odnawialnych źródłach energii proponuje zmianę w cenie jednostkowej, która w tym przypadku ma wynosić od 0,33 zł do 0,45 zł za 1 kWh);
- hydroenergia – 0,65 zł za 1 kWh;
- energia wiatru na lądzie – 0,65 zł za 1 kWh;
- energia promieniowania słonecznego – 0,65 zł za 1 kWh (przygotowywana nowelizacja ustawy o odnawialnych źródłach energii proponuje zmianę w cenie jednostkowej, która w tym przypadku ma wynosić od 0,49 zł do 0,65 zł za 1 kWh).
Obowiązek zakupu energii elektrycznej z instalacji odnawialnego źródła energii trwa przez okres kolejnych 15 lat, liczony od dnia oddania do użytkowania tej instalacji. Ceny zakupu energii elektrycznej z instalacji odnawialnych źródeł energii o mocy powyżej 3 kW do 10 kW włącznie obowiązują do momentu, gdy łączna moc oddawanych do użytku źródłem nie przekroczy progu 500 MW lub do zmiany ich wysokości rozporządzeniem ministra do spraw gospodarki.
Rozliczenie z tytułu świadczonych usług dystrybucyjnych między wytwórcą energii elektrycznej a przedsiębiorstwem energetycznym zajmującym się dystrybucją energii elektrycznej odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług dystrybucyjnych.
Cena zakupu energii elektrycznej wytworzonej w pozostałych źródłach energii o mocy do 500 kW wynosi 100% średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym w poprzednim kwartale ogłoszonej przez Prezesa URE na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 18a ustawy – Prawo energetyczne.
Energia elektryczna wytwarzana w odnawialnych źródłach energii o mocy elektrycznej równej lub wyższej 500 kW odkupowana jest przez przedsiębiorstwo energetyczne po cenie określonej w drodze aukcji. Aukcje ogłasza Prezes URE nie rzadziej niż raz w roku.
Aukcje przeprowadza się oddzielnie na sprzedaż energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej:
- nie większej niż 1 MW;
- większej niż 1 MW.
W drodze aukcji, nie mniej niż 25% ilości energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii, powinna pochodzić z instalacji o łącznej mocy zainstalowanej nie większej niż 1 MW.
Wytwórca energii elektrycznej powinien informować operatora elektroenergetycznego systemu dystrybucyjnego, do sieci którego została przyłączona mikroinstalacja o:
- zmianie rodzaju mikroinstalacji i jej zainstalowanej mocy elektrycznej – w terminie 14 dni od dnia zmiany tych danych;
- zawieszeniu lub zakończeniu wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji – w terminie 14 dni od dnia zawieszenia lub zakończenia wytwarzania energii elektrycznej z mikroinstalacji;
- ilości:
a) wytworzonej przez niego energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji,
b) energii elektrycznej sprzedanej przez niego przedsiębiorstwu energetycznemu, która została wytworzona z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji i wprowadzona do sieci operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego – w terminie 7 dni od dnia zakończenia kwartału; - dacie wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji lub o dacie zakończenia modernizacji tej instalacji – w terminie 7 dni od tej daty (przez datę wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii rozumie się dzień, w którym energia elektryczna została wytworzona w mikroinstalacji i po raz pierwszy wprowadzona do sieci dystrybucyjnej).
Kto nie przekaże w terminie powyższych informacji lub podaje nieprawdziwe informacje, będzie podlegał karze pieniężnej w wysokości 1000 zł, wystawionej przez Prezesa URE. Wytyczne opisane powyżej wejdą w życie 1 stycznia 2016 roku.
Wymagania techniczne związane z przyłączaniem OZE
Przyłączane do sieci urządzenia, instalacje i sieci muszą spełniać wymagania techniczne i eksploatacyjne zapewniające [1]:
- bezpieczeństwo funkcjonowania systemu elektroenergetycznego,
- zabezpieczenie systemu elektroenergetycznego przed uszkodzeniami spowodowanymi niewłaściwą pracą przyłączonych urządzeń, instalacji i sieci,
- zabezpieczenie przyłączonych urządzeń, instalacji i sieci przed uszkodzeniami w przypadku awarii lub wprowadzenia ograniczeń w poborze lub dostarczaniu energii,
- dotrzymanie w miejscu przyłączenia urządzeń, instalacji i sieci parametrów jakościowych energii elektrycznej,
- spełnianie wymagań w zakresie ochrony środowiska,
- możliwość dokonywania pomiarów wielkości i parametrów niezbędnych do prowadzenia ruchu sieci oraz rozliczeń za pobraną energię.
Urządzenia, instalacje i sieci, muszą spełniać także wymagania określone w odrębnych przepisach, w szczególności: przepisach prawa budowlanego, o ochronie przeciwporażeniowej, o ochronie przeciwpożarowej, o systemie oceny zgodności oraz w przepisach dotyczących technologii wytwarzania energii.
Wymagania dotyczące jakości wytwarzanej w energii elektrycznej, stawiane przez obowiązujące obecnie akty prawne elektrowniom wiatrowym przyłączonym do sieci elektroenergetycznej, przedstawiono w tab. 1.
Przy przyłączaniu mikroinstalacji do sieci elektroenergetycznej wymaga się [9], aby urządzenia wchodzące w jej skład posiadały certyfikat zgodności z normami:
- PN-EN 61000-3-3:2011,
- PN-EN 61000-3-2:2007,
- PN‑EN 50438,
- PN-EN 61000-3-11:2004,
- PN‑EN 61000-3-12:2012
a także dyrektywami Parlamentu Europejskiego i Rady: niskonapięciową LDV oraz kompatybilności elektromagnetycznej.
Rys. Schemat blokowy ukazujący algorytm sprawdzania warunków technicznych przy rozpatrywaniu zgłoszeń i wniosków o przyłączenie mikroinstalacji i małych instalacji do sieci dystrybucyjnej niskiego napięcia (OSD – Operator Systemu Dystrybucyjnego) [9]
W kryteriach oceny możliwości przyłączenia [9] zamieszczono także bardzo szczegółowe i obszerne wymagania zarówno dla układów zabezpieczeń i sterowania źródeł energii elektrycznej, jak i w zakresie regulacji generacji mocy czynnej przy różnej częstotliwości.
Na rys. 1. przedstawiono schemat blokowy ukazujący algorytm sprawdzania warunków technicznych przy rozpatrywaniu zgłoszeń i wniosków o przyłączenie mikroinstalacji i małych instalacji do sieci dystrybucyjnej niskiego napięcia.
Podsumowanie
Obecnie w kraju można zaobserwować znaczący rozwój dziedziny energetyki związanej z produkcją energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii. Wprowadzona w tym roku ustawa o OZE miała za zadanie ułatwić osiągnięcie w 2020 roku 15% udziału źródeł odnawialnych w ogólnej produkcji energii.
Aktualnie obowiązujące przepisy wprowadzają szereg obostrzeń zarówno natury prawnej, jak i technicznej, które mają przede wszystkim na celu zapewnienie interesów osób prywatnych, sąsiadujących ze źródłami, jak również stabilności systemu elektroenergetycznego. Niestety bardzo często nieścisłe prawo oraz zbyt słabo rozwinięta na danym obszarze struktura energetyczna utrudnia lub uniemożliwia spełnienie wszystkich wymagań prawnych i technicznych stawianych odnawialnym źródłom energii.
* * *
Artykuł prezentowany w formie referatu na konferencji JEE.
Literatura
- Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (DzU z dnia 3 kwietnia 2015 r., poz. 478).
- Ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (DzU z 1997 r., nr 54, poz. 348, z późniejszymi zmianami).
- Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (DzU z 2003 r., nr 80, poz. 717, z późniejszymi zmianami).
- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (DzU nr 213, poz. 1397, z późniejszymi zmianami).
- Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (DzU z 1997 r., nr 115, poz. 741, z późniejszymi zmianami).
- Instrukcja Ruchu i Eksploatacji Sieci Dystrybucyjnej, PGE S.A. wrzesień 2013 r.
- PN-EN 50160:2010 Parametry napięcia zasilającego w publicznych sieciach rozdzielczych.
- Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego (DzU z 2007 r., nr 93, poz. 623, z późniejszymi zmianami).
- Kryteria oceny możliwości przyłączenia oraz wymagania techniczne dla mikroinstalacji i małych instalacji przyłączanych do sieci dystrybucyjnej niskiego napięcia Operatora Systemu Dystrybucyjnego. PGE Dystrybucja S.A., Lublin, 30 września 2014 r.