Planowane zmiany w zakresie „Warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie” (część 3.)
„Warunki Techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie” opublikowane po raz pierwszy w Dzienniku Ustaw nr 10 z 1995 r., poz. 46, jako Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, zaczęły obowiązywać od 1 kwietnia 1995 r.
Zobacz także
Farnell Projekty w trudnych warunkach przemysłowych
Zastosowanie skomplikowanych urządzeń elektronicznych i czujników do ulepszania i rozszerzania procesów produkcji, obróbki skrawaniem i procesów produkcyjnych w zastosowaniach przemysłowych jest możliwe...
Zastosowanie skomplikowanych urządzeń elektronicznych i czujników do ulepszania i rozszerzania procesów produkcji, obróbki skrawaniem i procesów produkcyjnych w zastosowaniach przemysłowych jest możliwe tylko wtedy, gdy wszystkie komponenty przetrwają w trudnym środowisku. Systemy muszą wytrzymywać gorące, wilgotne i trudne warunki oraz niszczące pola elektryczne i magnetyczne. Specyficzne warunki środowiskowe, w których produkt jest używany, wpływają na jego specyfikacje. Takie specyfikacje należy...
dr inż. Karol Kuczyński Ograniczenie strat w transformatorach rozdzielczych – co możemy jeszcze zrobić?
Straty w sieci energetycznej różnią się znacznie w poszczególnych krajach na całym świecie. Liczby wahają się od mniej niż 4% do ponad 20%. W większości krajów daje to możliwość znacznych oszczędności....
Straty w sieci energetycznej różnią się znacznie w poszczególnych krajach na całym świecie. Liczby wahają się od mniej niż 4% do ponad 20%. W większości krajów daje to możliwość znacznych oszczędności. Transformatory rozdzielcze są wykorzystywane do przekształcania energii elektrycznej ze średniego napięcia – poziomu, na którym energia jest przesyłana lokalnie i dostarczana do wielu odbiorców przemysłowych – do poziomu niskiego napięcia – zazwyczaj wykorzystywanego przez konsumentów indywidualnych...
dr inż. Waldemar Chmielak Opatentowana metoda ultraszybkiego wykrywania zwarć w liniach SN z wykorzystaniem fal wielokrotnie odbitych
Dystrybucja energii elektrycznej realizowana jest w wielu przypadkach rozległymi i rozproszonymi liniami napowietrznymi wysokiego i średniego napięcia. Dość powszechne w tego typu liniach zasilających...
Dystrybucja energii elektrycznej realizowana jest w wielu przypadkach rozległymi i rozproszonymi liniami napowietrznymi wysokiego i średniego napięcia. Dość powszechne w tego typu liniach zasilających są zwarcia doziemne, które – z uwagi na stosunkowo niską wartość prądów zwarciowych, wynikającą zarówno z izolowanego punktu neutralnego sieci średnich napięć oraz często wysokich rezystancji zwarcia – mogą trwać względnie długo.
Prace nad „Warunkami technicznymi” rozpoczęły się w 1993 r. Prace w zakresie instalacji elektrycznych prowadził Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy „Elektromontaż”. Utworzonemu wówczas zespołowi ekspertów poszczególnych branży postawiono następujące zadania:
- opracowywane Warunki Techniczne powinny zawierać wymagania odpowiadające postanowieniom Polskich Norm, które wówczas były aktualizowane i dostosowywane do norm międzynarodowych,
- opracowywane Warunki Techniczne powinny zawierać najistotniejsze wymagania dla określonych rozwiązań konstrukcyjnych i instalacyjnych,
- opracowywane Warunki Techniczne powinny być czytelne dla przedstawicieli wszystkich branży.
Tak opracowane „Warunki techniczne” spełniły i dalej spełniają funkcję wprowadzania nowoczesnych rozwiązań zapewniających użytkownikom budynków bezpieczeństwo życia, zdrowia i mienia oraz społecznie uzasadniony poziom podstawowych cech funkcjonalno-użytkowych budynków. Od kilku miesięcy trwają prace nad nowelizacją „Warunków Technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie”. Prace te prowadzi Stowarzyszenie Nowoczesne Budynki we współpracy z innymi stowarzyszeniami i organizacjami. Proponowane zmiany zostały oznaczone kursywą.
„Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie” (DzU nr 75 z 2002 r., poz. 690; DzU nr 33 z 2003 r., poz. 270; DzU nr 109 z 2004 r., poz. 1156; DzU nr 201 z 2008 r., poz. 1238; DzU nr 228 z 2008 r., poz. 1514; DzU nr 56 z 2009 r., poz. 461; DzU nr 239 z 2010 r., poz. 1597; DzU z 2012 r., poz. 1289).
§ 56.1. Budynek mieszkalny wielorodzinny, budynek zamieszkania zbiorowego i budynek użyteczności publicznej powinien być wyposażony w instalację telekomunikacyjną, sygnalizacji dzwonkowej, domofonowej lub wideodomofonowej oraz w miarę potrzeb również w inne instalacje, takie jak: zabezpieczenia technicznego – system sygnalizacji włamania i napadu, kontroli dostępu, system telewizji dozorowej i ich kombinacje, w sposób umożliwiający zapewnienie ochrony osobom i mieniu przed dostępem osób nieuprawnionych.
§ 59.1. Pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi oraz do ruchu ogólnego (komunikacji) powinny mieć zapewnione oświetlenie światłem sztucznym odpowiednio do potrzeb użytkowych. Oświetlenie pomieszczenia do ruchu ogólnego powinno być przystosowane do poruszania się osób niepełnosprawnych, w tym z dysfunkcją wzroku.
§ 64.1. Wejście do budynku i do każdej klatki schodowej powinno mieć elektryczne oświetlenie zewnętrzne. Nie dotyczy to budownictwa zagrodowego i rekreacyjnego.
2. Domofon powinien być zainstalowany na wysokości nie mniejszej niż 1,10 m i nie większej niż 1,20 m w stosunku do poziomu posadzki, a konstrukcja urządzenia powinna umożliwiać obsługę przez osoby niepełnosprawne, w tym z dysfunkcją wzroku.
3. Przyciski dzwonkowe i oświetleniowe powinny znajdować się na wysokości nie mniejszej niż 1,10 m i nie większej niż 1,20 m w stosunku do poziomu posadzki, w sposób umożliwiający korzystanie z nich przez osoby niepełnosprawne.
§ 85.4. W ustępach ogólnodostępnych, w tym przystosowanych do potrzeb osób niepełnosprawnych, należy przewidzieć:
- przynajmniej jeden przycisk alarmowy w kolorze czerwonym, pozwalający na uruchomienie sygnału wezwania pomocy przekazywanego do wyznaczonego pomieszczenia przeznaczonego do przebywania osób mogących udzielić pomocy, zlokalizowany z prawej strony umywalki, wyposażony w cięgno pozwalające na jego uruchomienie osobie leżącej. Przycisk należy instalować na wysokości nie mniejszej niż 1,10 m i nie większej niż 1,20 m w stosunku do poziomu posadzki. W przypadku stosowania przycisku bez cięgna, należy zainstalować drugi przycisk na wysokości 0,15–0,30 m nad poziomem posadzki, aby był dostępny dla osoby leżącej,
- akustyczne potwierdzenie uruchomienia przycisku,
- kasownik alarmu z przyciskiem w kolorze zielonym, zlokalizowany w pomieszczeniu przy drzwiach wejściowych na wysokości nie mniejszej niż 1,10 m i nie większej niż 1,20 m w stosunku do poziomu posadzki,
- lampkę w kolorze czerwonym, nad drzwiami wejściowymi, sygnalizującą wezwanie z ustępu,
- odpowiedni stopień ochrony IP, w szczególności dla pomieszczeń wilgotnych,
- zasilanie elementów systemu bardzo niskim napięciem z podtrzymaniem awaryjnym,
- zapewnienie transmisji sygnałów alarmowych do wyznaczonego pomieszczenia administracyjno-ochronnego i punktu zbiorczego okablowania telekomunikacyjnego budynku,
- możliwość odblokowania drzwi do ustępu ogólnodostępnego oraz kabin ustępowych w celu udzielenia pomocy osobie wzywającej,
- jednoznaczne oznakowanie przycisków systemu.
4a. Dopuszcza się spełnienie wymagania, o którym mowa w ust. 4, w inny technicznie równoważny sposób.
4b. Przepisu, o którym mowa w ust. 4, nie stosuje się do ustępów ogólnodostępnych w budynkach oświaty nieprzeznaczonych dla osób niepełnosprawnych.
§ 97.5. Pomieszczenia techniczne przeznaczone do układania kabli w budynku (tunele i pomieszczenia kablowe) powinny spełniać wymagania wynikające z normy Stowarzyszenia Elektryków Polskich N SEP-E-004 Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Projektowanie i budowa.
§ 98. 2. Pomieszczenia techniczne i gospodarcze powinny być wyposażone w instalacje i urządzenia elektryczne dostosowane do ich przeznaczenia, zgodnie z wymaganiami Polskich Norm dotyczących tych instalacji i urządzeń.
§ 98a. 1. Dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania i użytkowania budynkowej instalacji telekomunikacyjnej należy w budynku lub zespole budynków stanowiących odrębną nieruchomość, przewidzieć dedykowane pomieszczenia techniczne, o których mowa w § 192f ust. 1, pkt. 1, przeznaczone na zakończenie okablowania budynkowego, instalacji urządzeń obsługowych i doprowadzenia przyłączy telekomunikacyjnych operatorów telekomunikacyjnych (dostarczanych drogą kablową i/lub radiową), spełniające poniższe wymagania:
a) minimalna wysokość pomieszczenia powinna wynosić 2,2 m, a powierzchnia użytkowa:
b) miejsce lokalizacji pomieszczenia powinno zapewniać nieprzekroczenie maksymalnej długości budynkowych kabli telekomunikacyjnych, liczonych od punktu ich zakończenia w pomieszczeniu technicznym do najbardziej oddalonego gniazda abonenckiego (również za telekomunikacyjną skrzynką mieszkaniową):
c) pomieszczenie powinno spełniać wymagania użytkowo-funkcjonalne zastosowanych urządzeń oraz wymagania norm i innych przepisów.
2. W celu zapewnienia bezkolizyjnego wprowadzania do budynku kabli telekomunikacyjnych różnych przedsiębiorców telekomunikacyjnych, należy przewidzieć dedykowane miejsca lub pomieszczenia kablowe (tzw. kablownie), zlokalizowane w bezpośredniej bliskości wprowadzeń zewnętrznych kabli w piwnicy lub pierwszej kondygnacji nadziemnej (dla przyłączy ziemnych) oraz na najwyższej kondygnacji (dla przyłączy radiowych).
a) minimalna wysokość pomieszczenia powinna wynosić 1,8 m, a powierzchnia użytkowa:
b) wyznaczone miejsca i pomieszczenia powinny spełniać wymagania użytkowo-funkcjonalne zastosowanych urządzeń oraz wymagania norm i innych przepisów.
3. Wymagania, o których mowa w ust. 2 i 3, nie dotyczą przebudowy i nadbudowy budynków.
§ 102.1. Garaż do przechowywania i bieżącej, niezawodowej obsługi samochodów osobowych, stanowiący samodzielny obiekt budowlany lub część innego obiektu, będący garażem zamkniętym – z pełną obudową zewnętrzną i zamykanymi otworami bądź garażem otwartym – bez ścian zewnętrznych albo ze ścianami niepełnymi lub ażurowymi, powinien mieć:
3) elektryczną instalację oświetleniową.
§ 102.3. Instalacje w garażach należy projektować i wykonywać w taki sposób, aby było możliwe oddzielne rozliczanie zużycia energii i mediów stosownie do odrębnych przepisów.
§ 116.3. Instalację wodociągową, wykonaną z materiałów przewodzących prąd elektryczny, należy przed i za wodomierzem połączyć przewodem metalowym, zgodnie z Polską Normą dotyczącą uziemień i przewodów ochronnych.
§ 130. 3. Górna i dolna komora zsypu powinny mieć:
6) elektryczną instalację oświetleniową.
§ 158. 7. Instalacja gazowa przyłączona do sieci gazowej wykonanej z przewodów metalowych powinna być zabezpieczona przed wpływem prądów błądzących przez zainstalowanie wstawki izolacyjnej na wprowadzeniu metalowej rury gazowej do budynku.
§ 164. 3. Przewody instalacji gazowej, w stosunku do przewodów innych instalacji stanowiących wyposażenie budynku (ogrzewczej, wodociągowej, kanalizacyjnej, elektrycznej, piorunochronnej itp.), należy lokalizować w sposób zapewniający bezpieczeństwo ich użytkowania. Odległość między przewodami instalacji gazowej a innymi przewodami powinna umożliwiać wykonywanie prac konserwacyjnych.
§ 164.4. Poziome odcinki instalacji gazowych powinny być usytuowane w odległości co najmniej 0,1 m powyżej innych przewodów instalacyjnych, natomiast jeżeli gęstość gazu jest większa od gęstości powietrza – poniżej przewodów elektrycznych i urządzeń iskrzących.
§ 164.5. Przewody instalacji gazowej krzyżujące się z innymi przewodami instalacyjnymi powinny być od nich oddalone co najmniej o 0,02 m.
§ 167. Gazomierzy nie można instalować:
2) we wspólnych wnękach z licznikami elektrycznymi,
§ 168. 2. Gazomierze do pomiaru przepływu gazu o gęstości mniejszej od gęstości powietrza powinny być umieszczone powyżej licznika elektrycznego i innych urządzeń mogących skrzyć, a do gazu o gęstości większej od gęstości powietrza – o co najmniej 0,3 m poniżej licznika i takich urządzeń.
§ 168. 3. Gazomierze instalowane bez szafek, na tym samym poziomie co liczniki elektryczne lub inne mogące iskrzyć urządzenia, powinny być od nich oddalone co najmniej o 1 m.
§ 168. 4. Dopuszcza się zmniejszenie odległości, o której jest mowa w ust. 3, jeżeli między tymi urządzeniami zostanie wykonana przegroda z materiału niepalnego o wysokości co najmniej 0,5 m powyżej i poniżej gazomierza oraz wysięgu większym o co najmniej 0,1 m od odległości lica gazomierza od ściany, na której jest zainstalowany.
§ 179. 1. Instalacje gazowe w budynku lub w zespole budynków mogą być zasilane z jednego zbiornika z gazem płynnym lub grupy takich zbiorników.
§ 179. 9. Odległość zbiornika z gazem płynnym od rzutu poziomego skrajnego przewodu elektroenergetycznej linii napowietrznej, a także od szyny zelektryfikowanej linii kolejowej lub tramwajowej powinna wynosić co najmniej:
- 3 m – przy napięciu linii elektroenergetycznej lub sieci trakcyjnej do 1 kV,
- 15 m – przy napięciu linii elektroenergetycznej lub sieci trakcyjnej równej lub większej od 1 kV.
§ 259. 22. Przewody i kable elektryczne oraz inne instalacje wykonane z materiałów o klasie reakcji na ogień niższej od A2,d0, prowadzone w przestrzeni podpodłogowej podłogi podniesionej i w przestrzeni ponad sufitami podwieszonymi, wykorzystywanej do wentylacji lub ogrzewania pomieszczenia, powinny mieć osłonę lub obudowę o klasie odporności ogniowej co najmniej E I 30, a w budynku WO4 oraz w budynkach ze strefą pożarową o gęstości obciążenia ogniowego ponad 2000 MJ/m2 – co najmniej E I 60.
§ 293.6. Zewnętrzne urządzenia oświetleniowe, w tym urządzenia oświetlenia drogowego, urządzenia do oświetlania witryn sklepowych, urządzenia wykorzystywane do iluminacji elewacji budynków i reklamy świetlne – nie mogą być od zmierzchu do świtu źródłami światła przeszkadzającego dla użytkowników pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi w mieszkaniach oraz w budynkach zamieszkania zbiorowego, takich jak hotele, motele, pensjonaty, domy wypoczynkowe, schroniska młodzieżowe, internaty, domy studenckie, budynki koszarowe, budynki zakwaterowania na terenie zakładu karnego, zakłady poprawcze, schroniska dla nieletnich, domy dziecka, domy rencistów i domy zakonne, a także w budynkach użyteczności publicznej przeznaczonych na potrzeby opieki zdrowotnej. Maksymalne poziomy światła przeszkadzającego, pochodzącego od zewnętrznych instalacji oświetleniowych, określa poniższa tabela:
Oznaczenia w tabeli:
- E1 – strefa całkowicie ciemna, np. parki narodowe lub miejsca chronione,
- E2 – strefa niskiej jaskrawości, np. tereny przemysłowe i zamieszkane tereny wiejskie,
- E3 – strefa średniej jaskrawości, np. tereny przemysłowe i tereny podmiejskie,
- E4 – strefa wysokiej jaskrawości, np. centra miast i strefy komercyjne,
- Ev – pionowe natężenie oświetlenia zmierzone w centralnym punkcie płaszczyzny okna pomieszczenia stałego pobytu, określone zgodnie z Polską Normą dotyczącą pomiarów natężenia oświetlenia,
- I – światłość każdej oprawy oświetleniowej w kierunku pomieszczenia stałego pobytu, określona zgodnie z Polską Normą dotyczącą pomiarów światłości,
- ULR – część strumienia świetlnego oprawy określona w %, która jest emitowana powyżej horyzontu, gdy oprawa jest zamontowana w przewidzianej do instalacji pozycji,
- Lb – maksymalna średnia luminancja fasady budynku, określona zgodnie z Polską Normą dotyczącą pomiaru luminancji,
- Ls – maksymalna średnia luminancja znaków (szyldów, instalacji reklamowych), określona zgodnie z Polską Normą dotyczącą pomiaru luminancji.
Objaśnienia:
1) czas przyciemniania – okres (część doby), w którym obowiązują zaostrzone wymagania w zakresie ograniczenia światła przeszkadzającego, zwykle ustalany i kontrolowany przez władze, zazwyczaj władze lokalne. Jeśli brak jest wymagań, na podstawie racjonalnych przesłanek, sugeruje się godzinę rozpoczęcia okresu na 23:00,
2) podane wartości są właściwe dla obu okresów: przed i po czasie przyciemniania. Z wyjątkiem strefy E1, gdzie po czasie przyciemniania luminancja powinna wynosić 0,
3) podane wartości nie dotyczą znaków i instalacji kontroli ruchu drogowego.
§ 305. 2. Posadzki i wykładziny w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi powinny być wykonane z materiałów antyelektrostatycznych, spełniających warunki określone w Polskich Normach dotyczących ochrony przed elektrycznością statyczną.